Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

ΕΛΛΑΔΑ: Δεν είναι εύκολες οι θύρες, εάν η χρεία τες κουρταλεί

«Δεν αρμόζει ούτε στην ιστορία μας , ούτε στους αγώνες μας να αφήσουμε την χώρα να καταρρεύσει» δηλώνουν κυβέρνηση και κόμματα. Αλλά η ιστορία της Ελλάδας άλλα περιέχει.
Δεν είναι ούτε μία, ούτε δύο αλλά τέσσερις μέχρι σήμερα οι πτωχεύσεις στην ιστορία της χώρας μας.
Το δημόσιο χρέος είναι πληγή που ξεκίνησε μαζί με την ιστορία του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Η δυσκολία του δανεισμού της Ελλάδας και της αποπληρωμής των δανείων την οδήγησε τέσσερις φορές μέχρι τώρα σε «στάσεις πληρωμών».
1927 - Πρώτη «στάση πληρωμών» από τον Καποδίστρια
Όταν ο Καποδίστριας ανέλαβε κυβερνήτης το 1927 βρήκε άδεια ταμεία, αναζήτησε δάνειο, αλλά βρήκε όλες τις πόρτες κλειστές. Βρέθηκε έτσι σε αδυναμία καταβολής των τοκοχρεολυσίων  των δύο πρώτων δανείων του 1824 και 1825 (δες την ιστορια κάνοντας κλικ εδώ) και κήρυξε την πρώτη στάση πληρωμών.
1843 - Δεύτερη «στάση πληρωμών» από τον Κριεζή
Επί βασιλείας του Όθωνα, η Ελλάδα αναγκάστηκε να προσφύγει σε δάνειο 60.000.000 γαλλικών φράγκων με την εγγύηση των προστάτιδων δυνάμεων. Το 1843 το δάνειο είχε εξανεμιστεί στην αποπληρωμή των δόσεων των δύο αγγλικών δανείων.
Βρέθηκε έτσι σε αδυναμία να πληρώσει τις δόσεις αυτού του δανείου και κήρυξε τη δεύτερη «στάση πληρωμών».
1893 - Τρίτη «στάση πληρωμών» από τον Τρικούπη
Ο Τρικούπης αν και πίστευε ότι οι απαραίτητοι πόροι, για τις υποδομές και την ανάπτυξη, έπρεπε να προέλθουν από τους φόρους, δεν απέφυγε όμως και τον εξωτερικό δανεισμό και σύναψε επτά δάνεια με ληστρικούς όρους. Από το συνολικό ονομαστικό ποσό των 643.000.000 εκατ. χρυσών φράγκων θα εισπραχθούν μόνο 463 εκατ. Για τα νέα και τα παλαιά δάνεια έπρεπε να καταβληθούν, τη δεκαετία 188-1890, τοκοχρεολύσια ύψους 455.000.000 χρυσών φράγκων, το 40%-50% του προϋπολογισμού.
Στις 30 Οκτωβρίου του 1893 με την ιστορική φράση: «Δυστυχώς, κύριοι, επτωχεύσαμεν» κήρυξε «στάση πληρωμών».
1932 - Τέταρτη «στάση πληρωμών» από το Βενιζέλο
Η τέταρτη «στάση πληρωμών» κηρύχτηκε το 1932, από τον Ελευθέριο Βενιζέλο και οφειλόταν κατά κύριο λόγο στη διεθνή οικονομική κρίση του 1929.
Οι τρεις πρώτες στάσεις πληρωμών οφείλονταν κατά κύριο λόγο στους αβάστακτους όρους που είχαν επιβάλει οι ξένοι κεφαλαιούχοι. Ουσιαστικά τα νέα δάνεια εξυπηρετούσαν τα προηγούμενα, όπως συμβαίνει και σήμερα.
Η «στάση πληρωμών» δε σήμαινε ότι οι δανειοδότες χάνουν τα χρήματά τους, αφού αυτοί είχαν φροντίσει να εξασφαλιστούν με πολύ σκληρές υποθήκες. Στην πράξη σήμαινε αναστολή πληρωμών. Ο τελευταίος διακανονισμός όλων των προπολεμικών δανείων έγινε από την κυβέρνηση Παπάγου το 1952-1953, με υπουργό τον Σπ. Μαρκεζίνη.
Μπορεί η Ε.Ε με ο Πρόεδρος του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ να εμφανίζεται αρνητικός στο ενδεχόμενο προσφυγής της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αλλά εμείς ξέρουμε ότι ισχύει ο στίχος του εθνικού μας ποιητή του Σολωμού:
«Δεν είν εύκολες οι θύρες
εάν η χρεία τες κουρταλεί»
Τάκης Παπαθανασίου

1 σχόλιο:

  1. Μέχρι αύριο το πρωί θα ξέρουμε αν συμπληρώσουμε και τους άλλους δύο στίχους που λένε;
    "Μοναχή το δρόμο πήρες
    και ξανάρθες μοναχή"
    Τα ξαναλέμε αύριο λοιπόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Γράψτε εδώ τις προτάσεις, τις σκέψεις, τις ιδέες, τις απόψεις, τα προβλήματα για ότι σας ενδιαφέρει.