Κυριακή 17 Ιουνίου 2012

Διδακτικές Ιστορίες: Ο σχηματισμός κυβέρνησης, το μνημόνιο και ο Αίσωπος

Κάποτε μια αλεπού (μνημονιακά κόμματα), για κακή της τύχη, έπεσε μέσα σε ένα πηγάδι (το μνημόνιο).
Όπως ήταν φυσικό, δεν μπορούσε να βγει έξω και έτσι καθόταν στενοχωρημένη προσπαθώντας να σκεφτεί με ποιο τρόπο θα γλύτωνε από την δύσκολη θέση που είχε βρεθεί.
Οι ώρες περνούσαν αλλά καμμιά σκέψη της δεν έδινε λύση στο αδιέξοδο που είχε οδηγηθεί.
Ένας τράγος (η ΔΗΜΑΡ και ο ΣΥΡΙΖΑ) γυρνούσε διψασμένος και έψαχνε καμμιά πηγή (εξουσία) για να ξεδιψάσει.
Κάποια στιγμή ο τράγος βρήκε το πηγάδι, που είχε πέσει μέσα η αλεπού, και έσκυψε να δει αν έχει μέσα νερό (απόλαυση της εξουσίας).
Βλέποντας η αλεπού τον τράγο σκέφθηκε πως ήταν η ευκαιρία να βγει από το αδιέξοδο που είχε οδηγηθεί και άρχισε βγάζει κραυγές ευχαρίστησης, για το δροσερό νερό που βρήκε.
- Είναι το νερό καλό κυρά αλεπού; Να κατέβω κι εγώ να πιω, γιατί διψάω πολύ; ρώτησε ο τράγος.
Η πονηρή αλεπού, τότε, του απάντησε:
- Το νερό είναι πεντακάθαρο και δροσερό. Μην το σκέφτεσαι καθόλου. Κατέβα να πιεις να ξεδιψάσεις. Εγώ πίνω συνέχεια και δεν το χορταίνω. Έλα, μην το σκέφτεσαι, πήδα μέσα να πιείς νερό να ξεδιψάσεις.
Ο αφελής τράγος, χωρίς να το σκεφθεί καθόλου, πήδηξε μέσα στο πηγάδι και άρχισε να πίνει νερό, που όντως ήταν δροσερό και πεντακάθαρο. Ήπιε μπόλικο, με την ψυχή του, μέχρι που ξεδίψασε. Τότε ανακάλυψε ότι αν και μπήκε στο πηγάδι πολύ εύκολα, δεν μπορούσε να βγει από αυτό. Στράφηκε προς την αλεπού και την ρώτησε αν ήξερε κάποιο τρόπο για να βγουν από το πηγάδι.
Η αλεπού, παίρνοντας το πιο αθώο ύφος της, του απάντησε:
- Αυτό είναι πολύ εύκολο. Θα σταθείς όρθιος στα πισινά σου πόδια, ενώ τα μπροστινά θα τα ακουμπήσεις στα τοιχώματα του πηγαδιού. Θα τεντώσεις προς τα πάνω τον λαιμό σου και εγώ θα σκαρφαλώσω πάνω στα κέρατά σου. Όταν βγω έξω από το πηγάδι, θα τραβήξω έξω και εσένα και ο καθένας θα πάρει τον δρόμο του.
Ο τράγος, βρίσκοντας σωστά αυτά που του είπε η αλεπού, δεν έχασε καιρό και έκανε όπως του είχε πει.
Η αλεπού, εύκολα πλέον, σκαρφάλωσε στα κέρατα του τράγου και πήδηξε έξω από το πηγάδι.
Μόλις βγήκε,  άρχισε να απομακρύνεται από το πηγάδι, χωρίς να βοηθήσει τον τράγο να βγει.
Καθώς απομακρυνόταν, τον άκουσε που την κατηγορούσε ότι τον κορόιδεψε και τον εγκατέλειψε μέσα στο πηγάδι.
Τότε η πονηρή αλεπού του απάντησε:
- Κυρ τράγε μου, αν είχες γνώση όσες τρίχες έχεις στο γένι σου, δεν θα έμπαινες μέσα στο πηγάδι, πριν σκεφτείς με ποιο τρόπο θα έβγαινες από εκεί.
Ηθικό Δίδαγμα: Αν η ΔΗΜΑΡ και ο ΣΥΡΙΖΑ (ο τράγος) υποκύψουν στο κάλεσμα του Σαμαρά και του Βενιζέλου (της αλεπούς) και μπουν στην κυβέρνηση (στο πηγάδι), θα πάθουν όπως έπαθε ο τράγος, θα μείνουν αβοήθητα μέσα στο πηγάδι (το μνημόνιο).
Περισσότερα εδώ ... »

Τρίτη 5 Ιουνίου 2012

Το σύνδρομο της Στοκχόλμης και οι εκλογές

Οι επίδοξοι νέοι σωτήρες της χώρας και η επιμονή τους να τιμωρήσουν τους πραγματικούς υπεύθυνους, παρουσιάζονται ως οι υπεύθυνοι για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η χώρα.
Το 1973, τέσσερις Σουηδοί που κρατήθηκαν ως όμηροι για έξι ημέρες σε θησαυροφυλάκιο τράπεζας, κατά τη διάρκεια της ληστείας, «δέθηκαν» συναισθηματικά με τους εγκληματίες που τους κρατούσαν, ένα φαινόμενο που ονομάστηκε Σύνδρομο της Στοκχόλμης.
Σύμφωνα με τους ψυχολόγους ο δεσμός αυτός με τους κακοποιούς ήταν ένα μέσο που ανέπτυξαν οι όμηροι προκειμένου να αντέξουν τη βία.
Το σύνδρομο της Στοκχόλμης προσπαθούν να εκμεταλλευτούν και τα κόμματα του μνημονίου.
Προσπαθούν, δηλαδή, να εκμεταλλευτούν το δεσμό που είχαν αναπτύξει τόσα χρόνια με τον ελληνικό λαό, καταγγέλοντας ως υπεύθυνους για τη σημερινή κατάσταση της χώρας τα κόμματα που ποτέ δεν κυβέρνησαν όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΗΜΑΡ, οι ΑΝΕΛ, οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ. 
Στην περίπτωση της ληστείας στην τράπεζα της Στοκχόλμης τα θύματα (οι όμηροι) ταυτίστηκαν με τους θύτες (ληστές), ενώ ένιωθαν φόβο γι' αυτούς που έβαλαν τέλος στην αιχμαλωσία τους.
Η μακροχρόνια ψυχολογική έρευνα του περιστατικού αυτού και άλλων παρόμοιων καταστάσεων ομηρίας έχει καταλήξει σε ένα σαφές και χαρακτηριστικό σύνολο συμπτωμάτων για το Σύνδρομο της Στοκχόλμης:
Οι όμηροι αρχίζουν να ταυτίζονται με τους εγκληματίες που τους κρατάνε.
Το ίδιο και οι ψηφοφόροι ταυτίζονται με όσους ευθύνονται για την κατάσταση που βρίσκονται σήμερα οι ίδιοι και η χώρα. 
Η ταύτιση αυτή αποτελεί έναν μηχανισμό άμυνας, που βασίζεται (συνήθως ασυνείδητα) στην ιδέα ότι οι υπεύθυνοι της περιπέτειάς τους δεν θα τους βλάψουν άλλο, αν τους υποστηρίξουν απόλυτα.
Γιαυτό και τα υπεύθυνα για τη σημερινή περιπέτεια του ελληνικού λαού προσπαθούν με τον φόβο, τον εκβιασμό, την τρομοκρατία να εμπεδώσουν στους ψηφοφόρους αυτό το σύνδρομο. 
Προσπαθούν να εμπεδώσουν στους ψηφοφόρους,  ότι οι προσπάθειες όσων δεν κυβέρνησαν μέχρι σήμερα και επιδιώκουν να τους σώσουν, είναι ενέργειες που πιθανώς να τους βλάψουν.
Προσπαθούν δηλαδή, να εμπεδώσουν στους ψηφοφόρους ότι η διάσωση μπορεί να μετατραπή σε μία θανατηφόρα γι αυτούς κατάσταση (έξοδο από την ΕΕ και το ευρώ). 
Ιδιαίτερα σε πολιτικές ή ιδεολογικές καταστάσεις, όπως συμβαίνει στη χώρα μας, η μακροχρόνια κομματική αιχμαλωσία επιτρέπει στους ψηφοφόρους να εξοικειωθούν με τις απόψεις των υπευθύνων  και να πιστεύουν ότι η θέση των υπεύθυνων κομμάτων για την κατάντια τους είναι η δίκαιη.
Ανάλογα με το βαθμό της ταύτισης με τα υπεύθυνα κόμματα, για την κατάσταση των ίδιων και της χώρας,  οι ψηφοφόροι μπορεί να αρνηθούν ότι αυτά έχουν άδικο και να πιστέψουν ότι οι επίδοξοι νέοι σωτήρες και η επιμονή να τιμωρήσουν τους πρώην, είναι υπεύθυνοι για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται.
Η επιχείρηση της εκμετάλλευσης του σύνδρομου της Στοκχόλμης από τα κόμματα του μνημονίου βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.
Μένει να δούμε αν θα πετύχει!

Περισσότερα εδώ ... »

Σάββατο 2 Ιουνίου 2012

Ο τρόμος των νοικοκυραίων μπροστά στην αποφασιστικότητα των απελπισμένων.

Οι δυό δυνάμεις που συγκρούονται στις εκλογές που έρχονται

Και ενώ προχωρούμε προς τις δεύτερες εκλογές που θα καθορίσουν το ιστορικό γίγνεσθαι της Ελλάδας αρχίζουν επιτέλους να ξεχωρίζουν τα στρατόπεδα , με ταξικούς όρους, του δίπολου των δυνάμεων που κυριαρχούν στη χώρα.
Από την μια μεριά οι τρομοκρατημένοι νοικοκύρηδες.
Αυτοί που έχουν έγγεια ιδιοκτησία, σπίτια ή καλές καταθέσεις στις τράπεζες και φοβούνται, επειδή έτσι τους λένε, ότι θα τα χάσουν αν επικρατήσει η Αριστερά.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που τα Μνημόνια δεν τους έχουν επηρεάσει ιδιαίτερα, αμυχές μόνο τους προκάλεσαν μπροστά στην συντριβή άλλων κοινωνικών ομάδων και τάξεων στην Ελλάδα.
Θα τους αναγνωρίσετε επειδή στην φρασεολογία τους χρησιμοποιούν το υποκοριστικό. Η δουλίτσα μου, το σπιτάκι μου, τα λεφτουδάκια μου, η ζωούλα μου, η συνταξούλα μου.
Υποκοριστικό και πάντα «μου». Είναι οι Ελληνάκοι.
Δεν κοιτούν τριγύρω τους, δεν τους νοιάζει αν άνθρωποι αυτοκτονούν, αν είναι άστεγοι, αν πεθαίνουν παιδιά με καρκίνο χωρίς φάρμακα.
Τους νοιάζει μόνο ο εαυτούλης τους. Είναι οι ίδιοι που ψηφίζουν στις δημοσκοπήσεις ότι θα έδιναν τα πάντα για να μην βγούμε απ΄το ευρώ, και το λένε γιατί κυρίως δεν είναι αυτοί που δίνουν αλλά οι άλλοι. Αυτοί την έχουν γλυτώσει…ακόμη.
Αυτοί λοιπόν ψηφίζουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και αρκετοί απ΄ αυτούς ΔΗΜΑΡ.
Είναι οι ίδιοι που φωνάζουν ότι θέλουν σταθερότητα εννοώντας κοινωνική ακαμψία.
Δεν θέλουν να αλλάξει τίποτε, λες και είναι ποτέ δυνατόν αυτό σε μια Ευρώπη που διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθη. Αποτελούν το κοινωνικό αδρανές, το βαρίδι που κρατά –ή επιθυμεί να κρατά- την κοινωνία και την εξέλιξη στάσιμη.
Αυτό είναι περίπου το 33% των Ελλήνων δλδ το ένα τρίτο της ελληνικής κοινωνίας.
Απέναντι είναι οι απελπισμένοι.
Αυτοί που πλήρωσαν και πληρώνουν τα Μνημόνια, οι εξαθλιωμένοι, οι αποφασισμένοι, αυτοί που δεν έχουν να χάσουν τίποτε ό,τι και να γίνει.
Τους τα έχουν πάρει όλα και απέμεινε μόνο η φωνή τους. Και η ψήφος τους.
Άνεργοι, άστεγοι, υποαπασχολούμενοι, εργασιακοί δούλοι, γέροι χωρίς σύνταξη και φάρμακα, νέοι επιστήμονες που εξαναγκάζονται στη μετανάστευση, δημόσιοι υπάλληλοι κακοπληρωμένοι και υπό απόλυση, ασθενείς χωρίς φάρμακα.
Ανάμεσά τους και ιδεολόγοι ονειροπόλοι, μαχητές της ζωής και του δρόμου, αγωνιστές του κάθε δευτερόλεπτου της ύπαρξής μας στη γη.
Μάζα που βράζει με τεράστια δυναμική, τα δύο τρίτα των Ελλήνων πάει κόντρα στην αδράνεια χωρίς να φοβάται τίποτα.
Τί να φοβηθεί κάποιος που του τα πήραν όλα;
Αυτές οι δυό δυνάμεις συγκρούονται στις εκλογές που έρχονται.
Η δυναμική της ομάδας των απελπισμένων είναι τεράστια και η αδράνεια των βολεμένων νοικοκυραίων δεν μπορεί να την αντιπαλέψει.
Ποτέ δεν μπόρεσε μέσα στην Ιστορία να κερδίσει το παλιό και βολεμένο κόντρα στο καινούργιο που δεν έχει να χάσει τίποτα «πέρα απ΄τις αλυσίδες του»
Ό,τι και να προκύψει απ΄την κάλπη η Ελλάδα θα περάσει σε μια καινούργια ιστορική φάση και στο χέρι μας είναι να μην είναι –όπως φαίνεται μέχρι τώρα- βαθιά διχαστική.
Δίπλα στους βολεμένους νοικοκύρηδες στέκονται και οι διαπλεκόμενοι στο Σύστημα. Λερναία Ύδρα που κατατρώει την Ελλάδα 38 χρόνια. Δίπλα στον χεσμένο μικροαστό στέκονται κι οι Δανειστές κι οι Τοκογλύφοι.
Δίπλα στους απελπισμένους στέκει μόνο η Αλληλεγγύη κι η Αποφασιστικότητα τους.
Και η πεποίθηση ότι έχουν Δίκιο.
Όλα είναι μπροστά μας.
Όλα είναι ανοικτά.
Ας είναι η επιλογή μας η Αξιοπρέπεια και η Ελπίδα.
Και σύμμαχός μας το μυαλό η καρδιά και η ακούραστη αγωνιστικότητά μας.
Προχωράμε μπροστά.

 

Περισσότερα εδώ ... »