Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Προς τους νέους: Το κούρεμα των ανθρωπίνων ομολόγων !!!

Προσοχή! Καρχαρίες εν όψει!
κατά πάνω σας οι πεινασμένοι, οι γονείς σας με τα προδομένα όνειρα που έκαναν για σας. Να σας δουν κάποια μέρα αφεντικά.
Σας βλέπουν να τριγυρνάτε με κάνα δυο πτυχία στο τσεπάκι, τρία τέσσερα ακριβοπληρωμένα μεταπτυχιακά, τρεις γλώσσες κ.λπ. κ.λπ. Και συνάμα με την κατάθλιψη να παραμονεύει στις γκριμάτσες σας, την ώρα που ντρέπεστε να ζητιανέψετε χαρτζιλίκι.
Άνεργοι. Μιας άγριας πολυτέλειας - των ξεγελασμένων κι ενίοτε τάχα μου για χάρη σας βολεμένων σε ένα σύστημα που τους ξευτέλισε συστηματικά γονέων, - άνεργοι είστε παλικάρια και κορίτσια μου.
Εσείς που ακούτε με δημόσια και ιδιωτική προτροπή τις σειρήνες: Φύγετε στο εξωτερικό. Οπουδήποτε έξω από δω τα πράγματα σε ό,τι αφορά τη δουλειά είναι καλύτερα. Να οι δουλειές στην Αυστράλια. Νύφες πολύφερνες οι σπουδαγμένοι με ντόπιο ιδρώτα εξειδικευμένοι επιλεκτικοί μετανάστες προλετάριοι made in Greece!
Τα ψιλά γράμματα της πρόσκλησης δεν τα διαβάζουν οι μισοπεθαμένοι από την αγωνία νέοι. Ούτε οι ντροπιασμένοι νεόπτωχοι γονείς, τα καθόλου τεμπέλικα μικροαστικά ζώα που πίστεψαν ότι με σκυλίσια δουλειά θα δούνε άσπρη μέρα ασβεστωμένη απ' τ' αφεντικά.
Η πιο χυδαία προπαγάνδα βίαιης αποδόμησης μιας κοινωνίας σε ύφεση και κρίση, η πλέον αποτρόπαιη αποψίλωση ανθρώπινου δυναμικού, με κυνικούς και κραυγαλέους επικοινωνιακούς όρους συντελείται τους τελευταίους μήνες. Σε κάθε αποστροφή άθλιου και λαϊκίστικου αστικού λόγου εντός - εκτός Βουλής και κυρίως σε έντυπα και κανάλια και ελαφριές και σοβαρές εκπομπές πολυδιαφημίζεται η φυγή στο εξωτερικό μιας «ψευδοχρυσής γενιάς». Δημοσκοπήσεις, στατιστικές, πίνακες διογκώνουν και δικαιολογούν συνάμα τη φυγή. Παρουσιασμένη πάντα ως φυγή προς τα μπρος.
Το χειρότερο κομμάτι, όμως, αυτής της γενοκτονικής, ως προς την ουσία της, πολιτικής προπαγάνδας των αστών, το έχουν αναλάβει εργολαβικά κάτι ενσωματωμένοι αριστεροί, κάτι έμμισθοι διανοούμενοι, κάτι επιστάτες της υποχρεωτικής πνευματικής ομοιογένειας της σκοπιμότητας.
Είναι αυτοί που πετάνε κάτι ανιστόρητες συγκρίσεις με τη μετανάστευση των δεκαετιών '50 - '60, η Γερμανία κυρίως, τα ορυχεία του Βελγίου και ύστερα η Αμερική και η Αυστραλία, ήταν κακούργα ξενιτιά και νταλκάς καταγραμμένος με τις ρίζες του στη δεκαετία του '20, στα λαϊκά τραγούδια. Περιβάλλουν έτσι με την αχλύ του «γκασταρμπάιτερ» μύθου, την εύκολη λύση της φυγής όλων εκείνων που τυχόν στα ελληνικά πανεπιστήμια έδιναν τόσα χρόνια τον αγώνα υπέρ της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΠ, ελπίζοντας στην εξαργύρωση καριερίστικων ομολόγων.
Τώρα που αυτά τα πτυχιούχα παιδιά, με ταλέντα και νοημοσύνη και επιστημονικά εφόδια, κινδυνεύουν να σκεφτούν σε ποια εν τέλει τάξη ανήκουν, πότε και ποιοι και πώς τους εκμεταλλεύτηκαν και τώρα τους ξεριζώνουν κάθε όνειρο που αγόρασαν ακριβά από το θερμοκήπιο των καπιταλιστικών ψευδαισθήσεων, τους πλασάρεται και η ιδέα της θυσιαστικής φυγής, ιδιοτελώς αριστερούτσικης.
Η ατομική επιτυχία αποκτά το άλλοθι που χρειάζεται, για να μείνει κοινωνικά ανεύθυνη και κυρίως υπεράνω της άθλιας συλλογικότητας των βασανιζόμενων εργατών που παλεύουν.
Δεν υπάρχει χειρότερη προοπτική για μια κοινωνία απ' τη ρατσιστική ταξική αντίληψη διαχωρισμού της σε νέους με προσόντα και ριψάσπιδες απ' τη μια, και νέους χωρίς προσόντα και καταδικασμένους να διατηρήσουν ακέραιη μια πατρίδα χωράφι, απ' την άλλη, έτοιμη να κυβερνηθεί απ' όσους την εγκατέλειψαν στα δύσκολα. Κάτι σαν αναπαραγωγή του «ευγενούς» κ. πρωθυπουργού σε πολλαπλά αντίτυπα... Επειδή η αστική τάξη φοβάται τη συρρίκνωσή της, εφευρίσκει στις μέρες μας τη χρυσή εφεδρεία των νέων εξωτερικού - καβάντζα στην ανθρώπινη ρουλέτα.
Κι όμως.
Η προπαγάνδα της ξενο-λαγνείας, η φαιά και ύπουλη δεν πιάνει ούτε όσο, ούτε σε όσους θα επιθυμούσαν οι εμπνευστές της. Γιατί τα παιδιά πλέον μεγάλωσαν και δεν παίζει ...το παιχνίδι που λέγεται κούρεμα ανθρωπίνων ομολόγων.
Περισσότερα εδώ ... »

ΔΗΜΟΣ ΣΕΡΒΙΩΝ: ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΔΟΥ

Ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου Σερβίων – Βελβεντού για την αναστολή λειτουργίας της ΔΟΥ Σερβίων
Τη Δευτέρα 28-11-2011 συνήλθε σε έκτακτη συνεδρίαση το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Σερβίων – Βελβεντού με μοναδικό θέμα συζήτησης την απόφαση « αναστολής λειτουργίας της ΔΟΥ Σερβίων» και αποφάσισε τα εξής :
1. Εκφράζοντας το σύνολο των κατοίκων του Δήμου διαμαρτυρόμαστε έντονα για την απόφαση του Γενικού Γραμματέα Φορολογικών και Τελωνειακών Θεμάτων περί «αναστολής λειτουργίας της ΔΟΥ Σερβίων από 1-12-2011».
2. Η απόφαση αναστολής δημιουργεί τεράστια προβλήματα εξυπηρέτησης των πολιτών σε ένα Δήμο με έντονο ανάγλυφο, μεγάλες αποστάσεις μεταξύ των οικισμών και ανάμεσα στην έδρα του νομού και πολλούς ηλικιωμένους κατοίκους με αδυναμία μετακινήσεων.
3. Επιχειρήματα όπως η μείωση του κόστους λειτουργίας δεν ευσταθούν σε καμιά περίπτωση γιατί το κόστος για την τοπική οικονομία από το κλείσιμο της ΔΟΥ θα είναι πολλαπλάσιο.
4. Η αναστολή λειτουργίας δεν υπακούει σε έναν τεκμηριωμένο και αντικειμενικό σχεδιασμό αφού διατηρούνται σε λειτουργία στην Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας άλλες ΔΟΥ όπως για παράδειγμα ΔΟΥ Νεάπολης, ΔΟΥ Δεσκάτης κ.λ.π. με παρόμοια ή πολύ μικρότερα παραγωγικά και πληθυσμιακά δεδομένα.
5. Αδυνατούμε να κατανοήσουμε τι ήταν αυτό που μεσολάβησε από τις 29-9-11 όταν εκδόθηκε η υπουργική απόφαση Δ6Α-1133106- ΕΞ 2011 μέχρι την 21-11-11 και ουσιαστικά άλλαξε το πνεύμα του νόμου;
6. Μέχρι την αναστολή της μονομερούς και χωρίς καμιά λογική απόφασης το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε μια σειρά κινητοποιήσεων και δυναμικών ενεργειών οι οποίες θα κλιμακώνονται σταδιακά.
Περισσότερα εδώ ... »

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Οι δύο επιστολές Παπανδρέου στους Ευρωπαίους

Επιστολή πρώτη:
Μετά την εκλογική νίκη το 2009, η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ της οποίας ηγήθηκα, ανέλαβε να επιτελέσει το εξαιρετικά δύσκολο καθήκον να αντιμετωπίσει μια τεράστια δημοσιονομική κρίση. Αυτή η κρίση έφερε την Ελλάδα στο χείλος της χρεοκοπίας.
Όχι μόνο η Ελλάδα, αλλά ολόκληρη η Ευρωζώνη αντιμετώπισαν μια κατάσταση χωρίς προηγούμενο. Ποτέ στο παρελθόν κράτος-μέλος της Ευρωζώνης δεν είχε αντιμετωπίσει τόσο σκληρές και φοβικές αντιδράσεις των αγορών, κερδοσκοπικές επιθέσεις, την αναπάντεχη και παράλογη άνοδο του κόστους δανεισμού. Η κατάσταση αυτή μεταφράστηκε σε μια δυσοίωνη πραγματικότητα: η βιώσιμη εξυπηρέτηση του εθνικού χρέους της........
Ελλάδας κατέστη αδύνατη.
Η Ελλάδα αποτέλεσε περίπτωση όπου δοκιμάστηκε η Ευρώπη και η Ευρωζώνη ως προς τη διαχείριση της κρίσης.
Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, ακόμη και αν αυτό έμοιαζε ως βραδεία διαδικασία για τα δεδομένα των αγορών, συγκροτήσαμε έναν μηχανισμό υποστήριξης σε στενή συνεργασία με τους θεσμικούς μας εταίρους και με τα κράτη-μέλη της ΕΕ.
Από κοινού διαμορφώσαμε ένα σχέδιο διάσωσης και προσαρμογής της Ελληνικής οικονομίας.
Το πρόγραμμα αυτό πέτυχε στο να αποφευχθεί η καταστροφή μιας χρεοκοπίας, ενώ ταυτόχρονα διασφάλισε τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη.
Η κοινή αυτή προσπάθεια και το πρόγραμμα δεν θα είχαν καταστεί δυνατά αν δεν υπήρχε η αλληλεγγύη των Ευρωπαίων πολιτών και των Ευρωπαϊκών Κοινοβουλίων και Κυβερνήσεων απέναντι στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων των Κυβερνήσεων που συμμετέχουν στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΝΤ. Τούτο εκτιμήθηκε ιδιαιτέρως και θα ήθελα να το επαναλάβω για άλλη μια φορά.
Και βεβαίως, το πρόγραμμα αυτό δεν θα είχε καμιά πιθανότητα επιτυχίας χωρίς τις πολλές θυσίες που έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν οι Έλληνες πολίτες.
Επιθυμώ να επισημάνω το σημείο αυτό διότι το κύριο βάρος της κρίσης ανέλαβαν οι Ευρωπαίοι πολίτες.
Και αυτό έγινε πράξη όχι μόνο εξ ονόματος κάθε κράτους-μέλους ξεχωριστά, αλλά επίσης και στο όνομα της επιβίωσης και της ισχύος της Ένωσής μας και του κοινού μας νομίσματος.
Οι όροι του αρχικού προγράμματος βελτιώθηκαν τον Μάρτιο και στη συνέχεια τον Ιούλιο του 2011, πριν καταλήξουμε στη κρίσιμη απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 26-27 Οκτωβρίου 2011.
Καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της περιόδου επιτεύχθηκαν πολλοί στόχοι, τόσο στο πεδίο της δημοσιονομικής προσαρμογής, ιδίως υπό συνθήκες συνεχιζόμενης και βαθειάς ύφεσης η οποία ξεκίνησε το 2008, όσο και στο πεδίο των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
Βεβαίως, υπήρξαν καθυστερήσεις και προβλήματα λόγω του μεγέθους της απαιτούμενης προσπάθειας, προβλήματα ικανότητας εφαρμογής, απουσίας πολιτικής συναίνεσης που απαιτείται για την επιτέλεση μιας τέτοιας αποστολής, ενώ υπήρξε και έντονη κακοφωνία παγκοσμίως όπως και εντός της Ευρωζώνης αναφορικά με το τι θα έπρεπε να γίνει.
Εξαιτίας του μεγέθους και του εύρους των αλλαγών στην Ελλάδα, του δυσχερούς διεθνούς περιβάλλοντος και των χρονικών περιορισμών του προγράμματος μας, πίστευα πάντα σταθερά ότι μια κυβέρνηση που θα είχε την ευρύτερη δυνατή στήριξη ήταν αναγκαία για την εκπλήρωση αυτής της εθνικής προσπάθειας.
Για να επιτευχθεί αυτό, ήταν αναγκαίο είτε ένα δημοψήφισμα που θα κινητοποιούσε την Ελληνική κοινωνία στο σύνολο της, είτε μια κυβέρνηση που θα την στήριζε ένας ευρύτερος συνασπισμός κομμάτων, συμπεριλαμβανομένου του κόμματος της μείζονος αντιπολίτευσης. Αυτό κατέστησα και ιδιαιτέρως σαφές κατά τη διάρκεια των πρόσφατων συζητήσεών που είχα στις Κάννες.
Παρά το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, ανέλαβα όλες τις απαιτούμενες πρωτοβουλίες, προκειμένου να συγκροτηθεί Κυβέρνηση συνεργασίας με τα κόμματα της ΝΔ και του ΛΑΟΣ υπό την πρωθυπουργία του κ. Λουκά Παπαδήμου.
Ο σχηματισμός της νέας Κυβέρνησης επιτρέπει στη χώρα μας να προχωρήσει στα απαραίτητα βήματα για την υλοποίηση της απόφασης της 26-27 Οκτώβριου, καθώς και των συναφών πολιτικών που οδήγησαν σε αυτή την απόφαση και πηγάζουν από αυτή. Στηρίζουμε πλήρως την σημερινή Κυβέρνηση στην υλοποίηση αυτών των καθηκόντων της. Πιστεύουμε ότι η άμεση υλοποίηση του πακέτου αυτού εξυπηρετεί τα μέγιστα το συμφέρον του Ελληνικού λαού και της Ευρωζώνης στο σύνολό της.
Περιττό να τονίσω ότι παραμένουμε δεσμευμένοι στην εφαρμογή των πολιτικών του οικονομικού προγράμματος, όπως αυτές έχουν επικαιροποιηθεί, και ότι προσβλέπουμε στη συνεργασία με τους θερμικούς μας εταίρους, την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, για την προετοιμασία και υλοποίηση του νέου τριετούς προγράμματος για το διάστημα 2012-2014, όπως αποφασίστηκε στις 26-27 Οκτωβρίου. Αυτό και θα γίνει με τρόπο, ώστε να τηρηθούν οι στόχοι τους οποίους συμφωνήσαμε στο πλαίσιο του πρώτου προγράμματος.
Η πλήρης υλοποίηση των πολιτικών που έχουν αποφασιστεί, καθώς και της απόφασης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 26-27 Οκτωβρίου, συμπεριλαμβανομένου και του νέου PSI, αναμένεται να μειώσει περαιτέρω το δημοσιονομικό έλλειμμα, να δημιουργήσει πρωτογενή πλεονάσματα για πρώτη φορά μετά το έτος 2002, και να μειώσει σημαντικά το δημόσιο χρέος.
Τα αποτελέσματα αυτά θα δημιουργήσουν μια εντελώς νέα πραγματικότητα για την Ελλάδα, επιφέροντας μεγαλύτερη καινοτομία σε θέματα σχεδιασμού πολιτικών, πιο αποτελεσματικές πολιτικές ανάπτυξης, επιχειρήσεις και δομές πιο ανταγωνιστικές, όπως και μια οικονομία με τα απαραίτητα μέσα και τη θεσμική δυνατότητα για να καταπολεμήσει τις ανισότητες, να διασφαλίζει δικαιοσύνη και να ενισχύει την κοινωνική συνοχή.
Η Ελλάδα είναι χώρα με τεράστιες δυνατότητες. Η επένδυσή σας στην Ελλάδα του σήμερα αποτελεί επένδυση σε μια βιώσιμη, διαφανή και δίκαιη οικονομία για το αύριο. Αξίζει της εμπιστοσύνης των πολιτών σας και συνδέεται με τις υψηλότερες προσδοκίες του Ελληνικού λαού.

Επιστολή δεύτερη:
Απέστειλα σήμερα επιστολή προς τον Πρόεδρο του Eurogroup και τους τρεις θεσμικούς μας εταίρους (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) με την οποία δηλώνω με σαφήνεια τη δέσμευση του ΠΑΣΟΚ και της κοινοβουλευτικής μας πλειοψηφίας, προς τη νέα πολυκομματική κυβέρνηση, τις πολιτικές του υφιστάμενου οικονομικού προγράμματος, όπως αυτές έχουν επικαιροποιηθεί, την ετοιμότητα μας να προχωρήσουμε άμεσα στη διαπραγμάτευση και τη συνακόλουθη εφαρμογή του νέου προγράμματος για τα έτη 2012-2014, και βεβαίως τη δέσμευσή μας για την υλοποίηση της απόφασης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 26-27 Οκτωβρίου.
Ωστόσο, έκρινα σκόπιμο να απευθυνθώ σε εσάς για να επισημάνω κρίσιμα σημεία καθώς και τα διδάγματα που αποκομίσαμε με βάση την εμπειρία των δυο προηγουμένων ετών.
Δεν το κάνω για ιστορικούς λόγους, αλλά για να επισημάνω πιθανές κινδύνους στο εγγύς μέλλον και οι οποίοι θα μπορούσαν να αποτελέσουν εμπόδιο στην επιτυχία μας, στην Ελλάδα, την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση συνολικά.
Η τεράστια δημοσιονομική κρίση που έφερε την Ελλάδα στο χείλος της χρεοκοπίας ήταν χωρίς προηγούμενο, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την ίδια την Ευρωζώνη.
Ποτέ στο παρελθόν κράτος-μέλος της Ευρωζώνης δεν είχε αντιμετωπίσει τόσο σκληρές και φοβικές αντιδράσεις των αγορών, κερδοσκοπικές επιθέσεις, την αναπάντεχη και παράλογη άνοδο του κόστους δανεισμού. Η κατάσταση αυτή μεταφράστηκε σε μια δυσοίωνη πραγματικότητα: η βιώσιμη εξυπηρέτηση του εθνικού χρέους της Ελλάδας κατέστη αδύνατη.
Βρεθήκαμε αντιμέτωποι με μια τριπλή αποτυχία:
- την αποτυχία της προηγούμενης κυβέρνησης της χώρας να διαχειριστεί με υπευθυνότητα τον προϋπολογισμό και την οικονομία της.
- την αποτυχία των θεσμών της ΕΕ να διασφαλίσουν ότι ένα κράτος μέλος τηρεί τους κανόνες του Μάαστριχτ, παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα βρισκόταν υπό δημοσιονομική επιτήρηση.
- την αποτυχία της Ευρωζώνης και της Ευρώπης συνολικά να προλάβουν τα συστημικά προβλήματα του Ευρώ και ταυτόχρονα να ρυθμίσουν τις αγορές και το χρηματοπιστωτικό σύστημα, ιδίως μετά την οικονομική κρίση του 2008.
Η Ελλάδα αποτέλεσε περίπτωση όπου δοκιμάστηκε η Ευρώπη και η Ευρωζώνη ως προς τη διαχείριση της κρίσης.
Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, ακόμη και αν αυτό έμοιαζε ως βραδεία διαδικασία για τα δεδομένα των αγορών, συγκροτήσαμε έναν μηχανισμό υποστήριξης σε στενή συνεργασία με τους θεσμικούς μας εταίρους και με τα κράτη-μέλη της ΕΕ.
Από κοινού διαμορφώσαμε ένα σχέδιο διάσωσης και προσαρμογής της Ελληνικής οικονομίας.
Το πρόγραμμα αυτό πέτυχε στο να αποφευχθεί η καταστροφή μιας χρεοκοπίας ενώ ταυτόχρονα διασφάλισε τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη.
Η κοινή αυτή προσπάθεια και το πρόγραμμα δεν θα είχαν καταστεί δυνατά αν δεν υπήρχε η αλληλεγγύη των Ευρωπαίων πολιτών και των Ευρωπαϊκών Κοινοβουλίων και Κυβερνήσεων απέναντι στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων των Κυβερνήσεων που συμμετέχουν στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΝΤ. Τούτο εκτιμήθηκε ιδιαιτέρως και θα ήθελα να το επαναλάβω για άλλη μια φορά.
Και βεβαίως, το πρόγραμμα αυτό δε θα είχε καμιά πιθανότητα επιτυχίας χωρίς τις πολλές θυσίες που έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν οι Έλληνες πολίτες.
Επιθυμώ να επισημάνω το σημείο αυτό διότι το κύριο βάρος της κρίσης ανέλαβαν οι Ευρωπαίοι πολίτες.
Και αυτό έγινε πράξη όχι μόνο εξ ονόματος κάθε κράτους μέλους ξεχωριστά αλλά επίσης και στο όνομα της επιβίωσης και της ισχύος της ένωσής μας και του κοινού μας νομίσματος.
Η Ελλάδα κατάφερε να περιορίσει εντυπωσιακά το έλλειμμά της, παρά τα αντίθετο θόρυβο στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Καμιά άλλη χώρα της Ευρωζώνης δεν έχει καταφέρει παρόμοια μείωση σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.
Ωστόσο, όπως έχω δηλώσει κατ’ επανάληψη, το έλλειμμα και το χρέος ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου.
Το βαθύτερο πρόβλημα, όπως δήλωσα, κατά την πρώτη μου ήδη συμμετοχή σε συνάντηση του Συμβουλίου το 2009, ήταν η αναγκαιότητα διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
Διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα ενισχύουν τη δυνατότητα της Ελλάδας να αναπτύξει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της ώστε η ελληνική οικονομία να μη βασίζεται σε δάνειες δυνάμεις, αλλά να γίνει ανταγωνιστική, βιώσιμη καθώς και πιο δίκαιη, διαφανής, βασισμένη στους κανόνες κράτους δικαίου όπου όλοι μοιράζονται εξίσου το βάρος ή τους καρπούς της κοινωνίας.
Αν οι μεταρρυθμίσεις αυτές είχαν υλοποιηθεί νωρίτερα, δεν θα είχαμε φτάσει σε αυτό το σημείο κατάρρευσης της ελληνικής οικονομίας.
Επομένως βρεθήκαμε αντιμέτωποι με μια διπλή πρόκληση: τη μείωση του ελλείμματος και ταυτόχρονα μεγάλες αλλαγές στην ελληνική νομοθεσία, τη διοίκηση, τη διακυβέρνηση και τις οικονομικές δομές.
Αυτές οι δυο προτεραιότητες δεν ήταν πάντα πολιτικά συμβατές καθώς ο πόνος των μεγάλων περικοπών περιόριζε το πολιτικό κεφάλαιο για προσπάθεια πιο βαθιών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
Εντούτοις, η Ελλάδα προχώρησε μπροστά με μια πιο φιλόδοξη ατζέντα μεταρρυθμίσεων, την πιο φιλόδοξη των τελευταίων 35 χρόνων.
Από τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος ως το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, από την πλήρη διαφάνεια στο δημόσιο τομέα και τις κρατικές δαπάνες ως τη μεταρρύθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης και της τοπικής αυτοδιοίκησης, για να περιοριστώ μόνο σε λίγα παραδείγματα αλλαγών μέσα σε διάστημα μικρότερο των δύο ετών.
Μια αδυναμία την οποία επεσήμανα εξαρχής, και την οποία μόνο πρόσφατα συνειδητοποίησε η τρόικα, αφορούσε το ζήτημα της υλοποίησης και εφαρμογής. Αυτό δεν είναι ζήτημα πολιτικής βούλησης. Αφορά πολύ περισσότερο στην έλλειψη αποτελεσματικότητας της δημόσιας διοίκησης να φέρει σε πέρας καινοτόμες και ριζοσπαστικές αλλαγές σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.
Για αυτόν το λόγο η Ελλάδα ζήτησε και έλαβε τεχνική βοήθεια από τα κράτη-μέλη και τα Ευρωπαϊκά όργανα.
Με την πολύτιμη βοήθεια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και σε συντονισμό με την Ελληνική Κυβέρνηση προχωρούμε τώρα γρήγορα στην ενίσχυση της ικανότητας εφαρμογής των αλλαγών, σε κρίσιμους τομείς όπως για παράδειγμα την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, τις ηλεκτρονικές προμήθειες για την ενίσχυση της διαφάνειας και την χρηστή διακυβέρνηση, τον περιορισμό της γραφειοκρατίας για τη διευκόλυνση της επιχειρηματικότητας, την αναδιάρθρωση της δημόσιας διοίκησης και της κατάρτισης, τη μεταρρύθμιση του συστήματος απονομής της δικαιοσύνης που δεν είχε καταφέρει να διασφαλίσει ένα αίσθημα κράτους δικαίου, την αναδιοργάνωση των πολιτικών απασχόλησης, τη δημιουργία του κτηματολογίου, την αποτελεσματική απορρόφηση των πόρων της ΕΕ, ώστε να στηρίξουμε την περιφερειακή ανάπτυξη και τις Μικρές και Μεσαίες Επιχειρήσεις, την αξιοποίηση των ιδιωτικοποιήσεων και της δημόσιας περιουσίας για να εγγυηθούμε τη δημιουργία θέσεων εργασίας, ιδιωτικές εγχώριες και ξένες επενδύσεις καθώς και τη μεταφορά τεχνογνωσίας.
Οι μεταρρυθμίσεις αυτές είναι ιστορικών διαστάσεων και στο τέλος θα αποτελέσουν την προμετωπίδα μιας νέας και ισχυρότερης Ελλάδας.
Υπάρχουν τουλάχιστον τρεις περαιτέρω προϋποθέσεις για την επιτυχία του προγράμματος.
Καταρχήν, είναι η ενίσχυση του κράτους δικαίου σε όλη την Ελληνική κοινωνία και στην διοίκηση. Είναι ειδικότερα, η δημιουργία ενός νέου φορολογικού συστήματος, ο εκσυγχρονισμός της δικαιοσύνης, ώστε να βοηθηθεί περισσότερο η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, της διαφθοράς και των διαφόρων συμφερόντων που νιώθουν σήμερα την απώλεια των απαράδεκτων προνομίων τους.
Επίσης, προϋπόθεση αποτελεί η αναδιάρθρωση των κοινωνικών υπηρεσιών για τη γρήγορη αντιμετώπιση της ανεργίας, την κατάρτιση των νέων, των γυναικών και των μεταναστών, την αποτελεσματική αντιμετώπιση της αυξανόμενης φτώχειας, ώστε να διατηρηθεί και να ενισχυθεί η κοινωνική συνοχή σε αυτή τη μεταβατική φάση της οικονομίας μας.
Τρίτον, η δημοσιονομική πειθαρχία και λιτότητα αφ’ εαυτές δεν μπορούν να επιλύσουν τα γενικότερα ζητήματα ανάπτυξης που αφορούν την ευρωζώνη.
Η δημοσιονομική υπευθυνότητα είναι απαραίτητη για όλα τα κράτη-μέλη. Αλλά η δημοσιονομική λιτότητα από μόνη της δεν θα λύσει τα προβλήματά μας.
Δεν είμαι υπέρ της άποψης να ρίξουμε χρήμα αδιακρίτως για να λυθεί το πρόβλημα της ανάπτυξης καθώς αυτό είχε τις αντίθετες επιπτώσεις στην περίπτωση της Ελλάδας.
Δεν τόνωσε την οικονομία μας, αλλά οδήγησε σε αύξηση της κατανάλωσης και των εισαγωγών, σε μείωση της ποιότητας και της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων, διόγκωσε τις δαπάνες, αύξησε τη σπατάλη και τελικά διόγκωσε το χρέος. Έφερε μάλιστα την Ελλάδα σε ύφεση το 2008 και το 2009.
Ωστόσο, αυτό που χρειάζεται είναι μια συστηματική στρατηγική ανάπτυξης σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.
Μια ανταγωνιστική Ευρώπη σημαίνει επενδύσεις σε ποιότητα. Δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε απλώς στη βάση των τιμών και των μισθών.
Επενδύσεις σε πράσινη ενέργεια, πανευρωπαϊκά δίκτυα ενέργειας, ευρυζωνικά δίκτυα, υποδομές μεταφορών, εκπαίδευση και καινοτομίες ευρείας κλίμακας, θα ενοποιήσουν την αγορά μας, θα προσδώσουν συγκριτικά μας πλεονεκτήματα στην ήπειρό μας και θα απελευθερώσουν στο μέγιστο δυνατό βαθμό το δυναμικό των πολιτών μας και της βιομηχανίας μας. Η επένδυση αυτή θα φέρει επίσης ξανά θέσεις εργασίας καθώς και νέα έσοδα για τους προϋπολογισμούς μας.
Οι προϋπολογισμοί μας στην ΕΕ θα πρέπει να ενισχυθούν μέσω της υιοθέτησης ενός φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, φόρου εκπομπών αεριών ρύπων και μέσω άλλων μέσων όπως τα ευρωομόλογα για επενδύσεις.
Τα λεγόμενα Ομόλογα Σταθερότητας που προτείνει η Επιτροπή δε θα σταθεροποιήσουν απλώς την ΕΕ έναντι των αγορών ομολόγων αλλά θα μοχλεύσουν επίσης την ικανότητά μας να προσελκύσουμε ιδιωτικά ή εθνικά κεφάλαια για επένδυση στο Ευρώ ως αποθεματικό νόμισμα όσο και για επενδύσεις σε προγράμματα υποδομών.
Παράλληλα πρέπει να εξετάσουμε σοβαρά και τάχιστα την ανάγκη καθιέρωσης δανειοδότη εσχάτης ανάγκης, ρόλο τον οποίο διαδραματίζουν σε άλλες αναπτυγμένες χώρες οι κεντρικές τράπεζες.
Αυτό θα πρέπει να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της συνολικής μας στρατηγικής για να αντιμετωπίσουμε την τωρινή επιδεινούμενη κρίση του ευρώ.
Αντλώντας από την εμπειρία μου των δύο τελευταίων ετών, θα συνηγορήσω επίσης στην ανάγκη για περισσότερη Ευρώπη, όχι λιγότερη.
Κατά την άποψή μου, αυτό περιλαμβάνει την ενίσχυση της ικανότητας εποπτείας των κρατών–μελών, μια ισχυρότερη Ενωσιακή και οικονομική διακυβέρνηση. Οι αντίστοιχες αποφάσεις μας στην κατεύθυνση αυτή ήταν θετικές.
Δεν αρκεί όμως η εποπτεία των κρατών-μελών.
Κινηθήκαμε με βραδύτητα στην προσπάθεια της εποπτεία και αναδιοργάνωσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος στην Ευρώπη, οπότε σήμερα οι τράπεζές μας για άλλη μια φορά ‘παγώνουν’ μετά την κρίση του 2008. Έχουν καταστεί αδύναμες να χρηματοδοτήσουν την πραγματική οικονομία, βαθαίνοντας περισσότερο την κρίση ανάπτυξης και χρέους.
Παρά το ότι, στις αποφάσεις μας στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, συχνά καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι πρέπει να βελτιώσουμε τη δημοκρατική εποπτεία των οίκων αξιολόγησης, να τύχουν ρύθμισης τα συμβόλαια CDS, να καταπολεμηθεί η κερδοσκοπία, να αποκαλύψουμε τους φορολογικούς παραδείσους και να υπάρξει διαφάνεια στην περίπτωσή τους, στην πράξη δεν το κατορθώσαμε.
Έτσι, ενώ εποπτεύουμε τα κράτη-μέλη για την συμπεριφορά τους, αποδειχτήκαμε αδύναμοι σε αυτά τα άλλα μέτωπα.
Ωστόσο αυτό επηρέασε άμεσα την επιτυχία του μεταρρυθμιστικών προγραμμάτων μας. Πρόδηλο παράδειγμα αυτό της φοροδιαφυγής. Στην Ελλάδα φορολογούμε αυτούς που μπορούμε. Ωστόσο, εξαιτίας της ύπαρξης φορολογικών παραδείσων στην Ευρώπη αλλά και ανά τον κόσμο, πολλοί είναι εκείνοι που ξεφεύγουν από τις φορολογικές αρχές με αποτέλεσμα να χάνουμε πολύτιμα έσοδα τα οποία ανήκουν στον Εληνικό λαό. Αυτό είναι άδικο αλλά και υπονομεύει την επιτυχία μας.
Όσον αφορά τον τρόπο λήψης των αποφάσεών μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η εμπειρία μου συνίσταται στο ότι απομακρυνθήκαμε σταθερά από την κοινοτική μέθοδο κινούμενοι προς διακυβερνητική μέθοδο. Και από τη διακυβερνητική μέθοδο τώρα κινηθήκαμε προς την κατεύθυνση της λήψης αποφάσεων από μια ομάδα εκπροσώπων κάποιων οργάνων και θεσμών της ΕΕ και ολίγων κρατών-μελών.
Κατανοώ την αναγκαιότητα για ταχύτητα σε μια κατάσταση διαχείρισης κρίσης. Αυτό όμως, δε σήμανε μόνο την έλλειψη διαφάνειας και συμμετοχής στη συλλογική διαδικασία λήψης αποφάσεων αλλά αύξησε και τη σύγχυση και οδήγησε σε αποφάσεις με ελλιπή προετοιμασία. Αποξένωσε περαιτέρω τους λαούς μας, καθώς οι πολίτες νιώθουν ότι έχουν ελάχιστη ή και καθόλου επιρροή.
Ένα παράδειγμα ήταν η απόφαση της Deauville που οδήγησε στην πρόταση για συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα υπό τους κανόνες του νέου μηχανισμού ESM.
Παρότι, είμαι επί της αρχής υπέρ της συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα και σήμερα διαπραγματευόμαστε ακριβώς τη συμμετοχή των ιδιωτών στην επίτευξη της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, ο τρόπος με τον οποίον αναπτύχθηκε αυτή η πρόταση προκάλεσε σοκ τις αγορές σε μια ιδιαιτέρως κρίσιμη στιγμή.
Θυμίζω ότι τον Οκτώβριο του 2010 η Ελλάδα βρισκόταν σε καλό δρόμο και οι διαφορές επιτοκίων έβαιναν μειούμενες αργά αλλά σταθερά.
Με τη συζήτηση για τη συμμετοχή των ιδιωτών, προκαλέσαμε μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Οι χώρες που έμοιαζαν πιο ευάλωτες αμέσως θεωρήθηκαν παθητικό για τους ιδιώτες επενδυτές.
Και έτσι σύντομα οι διαφορές επιτοκίων εκτοξεύθηκαν όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και άλλες χώρες όπως η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, οι οποίες τελικά οδηγήθηκαν να υιοθετήσουν πρόγραμμα παρόμοιο με το δικό μας.
Το συμπέρασμά μου είναι πως, παρά το ότι βρισκόμαστε σε συνθήκες διαχείρισης κρίσης, χρειαζόμαστε μεγαλύτερη, όχι μικρότερη, συμμετοχή των κρατών-μελών και των οργάνων της ΕΕ, και των πολιτών μας στη νέα Ευρώπη που δημιουργούμε. Αυτό είναι απαραίτητο για να εγγυηθούμε τη βιωσιμότητα και την επιτυχία. Πρόκειται για μια δημοκρατική πρόκληση που αντιμετωπίζουμε και αφορά εμάς και το μέλλον της Ευρώπης.
Επιτρέψτε μου να σας θυμίσω ότι η δημόσια συζήτηση και οι αποφάσεις για τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα δημιούργησαν ένα τρομακτικό κλίμα στην Ελλάδα.
Η ανασφάλεια, οι φήμες, ο διεθνής τύπος, οι αντικρουόμενες δηλώσεις αξιωματούχων κρατών-μελών, η συζήτηση περί χρεοκοπίας και εξόδου από το ευρώ ήταν το αποτέλεσμα αυτού.
Αυτό επηρέασε άμεσα και την πραγματική οικονομία, την ανάπτυξη και τις επενδύσεις, την πίστη και το αίσθημα εμπιστοσύνης, τη θέληση του Ελληνικού λαού να αντέξει τις θυσίες αλλά και την αποτελεσματικότητα του προγράμματος.
Αυτό επίσης ενίσχυσε την άποψη ότι η Ελλάδα χρειαζόταν ένα νέο πρόγραμμα και διαγραφή του χρέους, αλλά και ταυτοχρόνως οδήγησε σε αυτό το συμπέρασμα.
Εξαιτίας αυτής της αναστάτωσης και του γεγονότος ότι πλέουμε σε αχαρτογράφητα νερά, και παρά το γεγονός ότι οι όροι του αρχικού προγράμματος στήριξης και προσαρμογής βελτιώθηκαν σημαντικά το Μάρτιο, τον Ιούλιο και τον Οκτώβρη, αγωνιστήκαμε στην Ελλάδα να επανέλθουμε σε ορθή πορεία. Και τώρα βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο και οι Έλληνες έκαναν και πάλι μεγάλες θυσίες για να το εξασφαλίσουν.
Αυτός είναι και ο λόγος που πάντα πίστευα και δήλωνα ότι μια κυβέρνηση που με ευρύτερη υποστήριξη πέραν της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας της θα ήταν αναγκαία για αυτή τη μεγάλη εθνική προσπάθεια.
Και αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί είτε με μια κυβέρνηση συνεργασίας είτε με ένα δημοψήφισμα που θα κινητοποιούσε τους πολίτες μας.
Τον Ιούνιο πρότεινα το σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού αλλά οι τότε προσπάθειές μου απέβησαν άκαρπες.
Στις Κάννες, μετά την πρότασή μου για τη διεξαγωγή εθνικού δημοψηφίσματος για τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 26-27 Οκτωβρίου, κατέστησα σαφέστατο ότι μόνο αυτές οι δυο επιλογές μπορούσαν να εγγυηθούν την πλήρη εφαρμογή των αποφάσεων μας και ταυτοχρόνως να εγγυηθούν τη συμμετοχή μας στην Ευρωζώνη.
Για να επιτευχθεί αυτό, ήταν αναγκαίο είτε ένα δημοψήφισμα, είτε μια κυβέρνηση που θα τη στήριζε ένας ευρύτερος συνασπισμός κομμάτων, συμπεριλαμβανομένου του κόμματος της μείζονος αντιπολίτευσης.
Μετά από διαπραγματεύσεις, σχηματίστηκε, όπως γνωρίζετε, κυβέρνηση συνεργασίας με τα κόμματα της Ν.Δ και του ΛΑΟΣ, υπό την πρωθυπουργία του κ. Λουκά Παπαδήμου.
Αν και το ΠΑΣΟΚ διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή των Ελλήνων, έκρινα αναγκαία τη δημιουργία αυτού του συνασπισμού προκειμένου να διασφαλίσουμε την υλοποίηση του φιλόδοξου προγράμματος μας τόσο προς τον ελληνικό λαό αλλά και τους Ευρωπαίους πολίτες και τις κυβερνήσεις που επέδειξαν την αλληλεγγύη τους προς εμάς.
Ο σχηματισμός της νέας κυβέρνησης επιτρέπει στη χώρα μας να προχωρήσει στα απαραίτητα βήματα για την υλοποίηση της απόφασης της 26-27 Οκτώβριου καθώς και των συναφών πολιτικών που οδήγησαν σε αυτή την απόφαση και πηγάζουν από αυτή. Στηρίζουμε πλήρως τη σημερινή κυβέρνηση στην υλοποίηση αυτών των καθηκόντων της.
Πιστεύουμε ότι η άμεση υλοποίηση του πακέτου αυτού εξυπηρετεί τα μέγιστα το συμφέρον του Ελληνικού λαού και της Ευρωζώνης συνολικά.
Τέλος, επιτρέψτε μου να επισημάνω ότι η Ελλάδα διαθέτει τεράστιες δυνατότητες: γεωργία, υδατοκαλλιέργειες, τουριστική βιομηχανία, εμπορική ναυτιλία, υπηρεσίες στους τομείς της υγείας, του πολιτισμού, της παιδείας και υπηρεσίες του χρηματοπιστωτικού τομέα για νέα πεδία όπως πράσινη ενέργεια, ηλιακή, αιολική και γεωθερμική, αλλά και για έργα που αφορούν τις ανανεώσιμες πηγές όπως το «Ήλιος» που στηρίζουν και οι αποφάσεις που λάβαμε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Η Ελλάδα διαθέτει συγκριτικά πλεονεκτήματα και μπορεί να πετύχει ανάπτυξη, απασχόληση και μια ανταγωνιστική και βιώσιμη οικονομία.
Ευρισκόμενη σε μια περιοχή αλλαγών, στο σταυροδρόμι των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής μιας πολλά υποσχόμενης Αραβικής Άνοιξης, η Ελλάδα συνεχίζει να αποτελεί σταθερό εταίρο στο πλαίσιο της Ευρωζώνης συμβάλλοντας στις κοινές μας αξίες της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου, της κοινωνικής συνοχής, της κοινωνικής οικονομίας της αγοράς, της ειρήνης και της ευημερίας.
Η επένδυση της Ευρώπης στην Ελλάδα του σήμερα δεν αποτελεί επένδυση στην Ελλάδα του πρόσφατου παρελθόντος αλλά στην Ελλάδα του μέλλοντος και στις ελπίδες όπως και την αποφασιστικότητα του Ελληνικού λαού. Πιστεύω ειλικρινά ότι η επένδυση αυτή αξίζει της εμπιστοσύνης σας και της εμπιστοσύνης των λαών σας.


Περισσότερα εδώ ... »

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

Μαθήματα ελληνικού δικαίου! Μάθετε πως λειτουργεί για να μη σας πιάσουν κορόιδα!

Πώς τιμωρείται το κάθε παραστράτημα (κλοπή) στην Ελλάδα (video από παλιά ελληνική ταινία)
Τι είναι κλοπή, τι είναι υπεξαίρεση και τι είναι κατάχρηση;
Πότε θεωρείται πταίσμα, πότε πλημμέλημα, πότε υπεξαίρεση, πότε κατάχρηση, πότε κακούργημα, πότε σύμβασης και πότε εξαγωγή συναλλάγματος;
Περισσότερα εδώ ... »

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Κρατήστε για ενθύμιο αυτή τη φωτογραφία!

ΛΑΟΣ - ΠΑΣΟΚ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ
Δεν είναι μοντάζ!
Την έδειξαν και ζωντανή τα κανάλια!
Ούτε στα πιο τρελά όνειρα δεν θα τη βλέπατε!
Κι όμως είναι πραγματική!
Παρόλα αυτά εμείς την ταξινομούμε στην ετικέτα ΣΑΤΙΡΙΚΑ-ΑΝΕΚΔΟΤΑ
Περισσότερα εδώ ... »

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

Αν ΟΥΤΕ τώρα, τότε ΠΟΤΕ… (πότε; ποτέ!!!)

Από τη πρώτη στιγμή που η Τρόϊκα με τα Μνημόνιά της και διαρκείς άλλες παρεμβάσεις της άρχισε να πιστοποιεί με τον πιο κυνικό τρόπο την πλέον κυνική Κατοχή, ο κόσμος είχε στραμμένα τα βλέμματά του στην αντιπολίτευση, αφού η κυβέρνηση, κι όσοι ακόμα αρχικά είχαν πιστέψει στις όποιες πραγματικές ή υποτιθέμενες ικανότητές της να αντιμετωπίσει τη κρίση, απέτυχε παταγωδώς, όχι μόνο να διαχειρισθεί την οικονομική διάσταση του προβλήματος, μα και να διασώσει το κύρος και την εθνική αξιοπρέπεια της χώρας.
Αυτή η αντιπολίτευση, εδώ και λίγες μέρες, διαφοροποιήθηκε και συρρικνώθηκε δραματικά. Η αξιωματική αντιπολίτευση και ο ΛΑΟΣ, πέρασαν στο στρατόπεδο της συγκυβέρνησης ΚΑΙ ΑΡΑ ΤΗΣ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ…
Έμεινε έτσι ως ΑΜΙΓΩΣ αντιπολιτευτική ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ δύναμη η Αριστερά…
Η Αριστερά, βρίσκεται στη θέση εκείνη, ΠΟΥ ΕΙΤΕ ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΟΤΙ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΑΙ ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΙΣΤΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, ΕΙΤΕ ΘΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΘΕΙ ΩΣ ΔΥΝΑΜΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται…
Πάντως, ΑΝ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΕΝ ΜΕΣΩ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ η Αριστερά δεν θα κατορθώσει να ξεκολλήσει από ό,τι την κρατά σε απόσταση από το λαό και τη κοινωνία ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΟΛΙΚΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ, δεν θα το κατορθώσει ποτέ, και όταν η ανάκαμψη θ’ αρχίσει να αχνοφέγγει, πολύ φοβούμαι ότι θα τελειώσει ως πολιτική παρουσία…
Ολόκληρο το άρθρο στο ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ

Περισσότερα εδώ ... »

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Ούτε αυτή η είδηση σοκάρει πλέον τους Έλληνες!!!

Περισσότερα από 450.000 νοικοκυριά δεν είχαν κανέναν εργαζόμενο κατά το πρώτο εξάμηνο του 2011
Περισσότερα από 450.000 νοικοκυριά δεν είχαν κανέναν εργαζόμενο κατά το πρώτο εξάμηνο του 2011, όταν στο αντίστοιχο διάστημα του 2010 ήταν περίπου 400.000, ενώ και εκείνοι που δουλεύουν αναμένεται να καταγράψουν μισθολογικές απώλειες φέτος κατά 6,3%.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ), στο πρώτο εξάμηνο του έτους το ποσοστό των νοικοκυριών που όλα τα μέλη του ήταν άνεργα ανήλθε στο 12,9%, ενώ ένα χρόνο πριν ήταν 9,8%.
Την ίδια ώρα, το μέλλον για την απασχόληση και τις αμοιβές προδιαγράφεται ζοφερό. Για το 2011 η ΤτΕ εκτιμά ότι οι μέσες ακαθάριστες πραγματικές αποδοχές στο σύνολο της οικονομίας (ιδιωτικός και δημόσιος τομέας) θα μειωθούν κατά 6,3%, ύστερα από πτώση 9,1% πέρυσι. Μάλιστα, στο πρώτο εξάμηνο του έτους οι αμοιβές των μισθωτών (σε τρέχουσες τιμές) μειώθηκαν κατά 9,4%, εξαιτίας τόσο της περικοπής των αμοιβών τους κατά 3,1%, όσο και των απολύσεων κατά 6,5%.
Η κατάσταση αυτή εκτιμάται ότι θα συνεχιστεί και το 2012, καθώς η ΤτΕ προβλέπει ότι το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος (δηλαδή το κόστος των επιχειρήσεων για κάθε προϊόν που παράγουν, με το μεγαλύτερο μέρος να αποτελεί το μισθολογικό κόστος) στο σύνολο της οικονομίας θα μειωθεί περαιτέρω κατά 2,7%.
Να σημειωθεί ότι το 2011 την μεγαλύτερη μισθολογική απώλεια φαίνεται πως θα καταγράφουν οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ, καθώς οι μέσες ονομαστικές ακαθάριστες αποδοχές τους υπολογίζεται ότι θα μειωθούν κατά 7,9%. Αμέσως μετά, έρχονται οι εργαζόμενοι στον υπόλοιπο δημόσιο τομέα (4,9%), στις τράπεζες (4,1%) και στον υπόλοιπο ιδιωτικό τομέα (1,7%).
Επίσης, εκτός από τις μειώσεις είναι σημαντική και η απώλεια των θέσεων εργασίας. Σύμφωνα με την ΤτΕ, το ποσοστό ανεργίας και υποαπασχόλησης (περιλαμβάνονται και εκείνοι που εργάζονται σε καθεστώς μερικής απασχόλησης επειδή δεν βρίσκουν εργασία πλήρους απασχόλησης) ανήλθε στο δεύτερο τρίμηνο του 2011 στο 21%, όταν το ποσοστό ανεργίας ήταν 16,3%.
Η ΤτΕ κρούει μάλιστα τον κώδωνα του κινδύνου για την ενίσχυση της διαρθρωτικής ανεργίας, δεδομένου ότι οι μακροχρόνια άνεργοι (άνω του ενός έτους σε αναζήτηση εργασίας) αυξάνονται διαρκώς. Δηλαδή, προειδοποιεί για τον κίνδυνο της ταυτόχρονης ύπαρξης υψηλής ανεργίας, κενών θέσεων εργασίας και πληθωρισμού.



Περισσότερα εδώ ... »

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

Δήμος Σερβίων-Βελβεντού: Προμήθεια Εξοπλισμού Ασύρματου Internet

ΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΠΡΟΧΕΙΡΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΜΕ ΚΛΕΙΣΤΕΣ ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΑΝΑΘΕΣΗΣ ΤΗΝ ΠΛΕΟΝ ΣΥΜΦΕΡΟΥΣΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΣΥΡΜΑΤΩΝ ΔΙΚΤΥΩΝ INTERNET (WI-FI) ΣΕ ΑΝΟΙΚΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΣΕΡΒΙΩΝ - ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ.»
ΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ
Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΣΕΡΒΙΩΝ - ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ ΔΙΑΚΗΡΥΣΣΕΙ ΟΤΙ :
Προκηρύσσει δημόσιο πρόχειρο διαγωνισμό με κλειστές προσφορές και με κριτήριο ανάθεσης την πλέον συμφέρουσα προσφορά για την «Προμήθεια και εγκατάσταση ασύρματων δικτύων internet (Wi-Fi) σε ανοικτούς χώρους του Δήμου Σερβίων - Βελβεντού.», προϋπολογισμού 44.270,00 ευρώ πλέον 10.182,10 ευρώ ΦΠΑ (23%) και αριθμό μελέτης 24/2011. {Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας οι τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου, εκπόνησαν μελέτη για «την προμήθεια και εγκατάσταση ασύρματων δικτύων internet (Wi- Fi) σε ανοικτούς χώρους του Δήμου Σερβίων - Βελβεντού» και ειδικότερα στα προεπιλεγμένα σημεία:
Α) Τριγωνικό, Β) Μεταξά, Γ) Ελάτη, Δ) Πολύραχο, Ε) Γούλες}
Ο διαγωνισμός θα γίνει στις 30/11/2011 και ώρα 12:00 (λήξη παράδοσης προσφορών) στο Δημαρχείο Σερβίων (Πλ. Ελευθερίας, Σέρβια) στην Αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου παρουσία της αρμόδιας επιτροπής και σύμφωνα με τις διατάξεις της Υπουργικής απόφασης 11389/93 περί ΕΚΠΟΤΑ.
Αναλυτική περιγραφή των υπό προμήθεια υλικών υπάρχει στις τεχνικές προδιαγραφές, που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της αναλυτικής διακήρυξης.
Η εγγύηση για την συμμετοχή στο διαγωνισμό ανέρχεται στο ποσό των 2.725,00 ευρώ (5% επί του προϋπολογισμού).
Δικαίωμα συμμετοχής στο διαγωνισμό έχουν όσοι νόμιμα ασχολούνται με την εμπορία αναλόγων ειδών και είναι εγγεγραμμένοι στα οικεία Επιμελητήρια.
Έντυπα, στοιχεία και πληροφορίες για τη σύνταξη και υποβολή της προσφοράς δίδονται από το Δήμο Σερβίων - Βελβεντού, Πλ. Ελευθερίας, 50 500, Σέρβια, Τηλ: 2464350117.
Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ
Βασίλειος ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ
Πηγή: Ai-vres

Περισσότερα εδώ ... »

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

Με τα χρήματα μας κλέβουν την ζωή και με τον φόβο μας κλέβουν την ψυχή!


Ο κίνδυνος που παραμονεύει μέσω της ανοχής ή της υποταγής είναι να ξεχάσουμε, τι πρέπει και τι μας αξίζει να είμαστε. 
Το Τέρας είναι το ίδιο
σε κάθε εποχή μόνο ονόματα αλλάζει.Το έχουμε συναντήσει από παλιά στην Ιστορία και πολλές φορές νομίσαμε ότι το νικήσαμε.
Στην πραγματικότητα δεν έφυγε ποτέ, απλά είχε για λίγο αποσυρθεί στην γωνία, είχε καμουφλαριστεί σε κάτι άλλο, πιο ανθρώπινο. Όλο αυτό το διάστημα υπήρχε και κινούνταν όσο πιο διακριτικά μπορούσε, ούτως ώστε να μη προκαλεί, να μη μας τρομάζει, να μπορεί να υπάρχει για να επανακάμψει πιο δυνατό και πιο άσχημο από ποτέ...
Έμαθε με τα χρόνια να περιμένει υπομονετικά, ώσπου έφτασε πάλι η «κατάλληλη στιγμή».
Η οικονομική κρίση είχε ήδη ξεκινήσει ένα χρόνο νωρίτερα. Στην αρχή δεν δώσαμε την πρέπουσα σημασία. Είπαμε ότι είναι κάτι περαστικo, όπως και τόσα άλλα που είχαμε ακούσει μέχρι τότε.
Η αλλαγή έγινε χωρίς καλά καλά να το καταλάβουμε, υποδόρια και μεθοδικά γιατί το θύμα δεν έπρεπε να πεθάνει από το σοκ της ξαφνικής αλλαγής.
Στην αρχή έδωσαν ελπίδες ότι είναι κάτι πρόσκαιρο, κάτι παροδικό.
Το Τέρας μας καθησύχασε: «Άνθρωποι μη τρομάζετε, δεν χάνετε τίποτα. Ένα–δύο χρόνια μόνο θα χρειαστεί να κάνετε υπομονή για να συνεχίσετε την ζωή σας όπως σας αξίζει. να! κάτι μικροαλλαγές μόνο, που κι αυτές θα είναι πρόσκαιρες και μετά η ζωή θα κυλίσει πάλι φυσιολογικά…».
Μάιος 2010 η πρώτη μεγάλη διαδήλωση. Ο θυμός και η οργή ξεχείλιζε.
Χρειάζεται προσοχή! Το θύμα δεν πρέπει με τίποτα, να μάθει την αλήθεια από την αρχή, γιατί υπάρχει κίνδυνος. Η μνήμη είναι ακόμα νωπή και θυμάται πως πρέπει να είναι η ζωή του. Θέλει υπομονή και χρόνο να «εκπαιδευτεί», γιατί αλλιώς θα γίνει ατίθασο και θα «εκραγεί».
Στην αρχή κόπηκαν τα δώρα με την προοπτική ότι θα επανέλθουν…
Το Μνημόνιο που ακολούθησε, θα ήταν μόλις για δύο χρόνια και μετά θα γυρνάγαμε στις αγορές.
Την κρίση θα την πληρώνανε οι προνομιούχοι, τα βάρη θα ήταν κατανεμημένα δίκαια και οι αδικίες θα αποκαθίστανταν στο μέλλον.
Η διολίσθηση έγινε αργά και μεθοδικά ώστε το θύμα να μην τρομάξει, μη τυχόν οδηγηθούμε σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις και τιναχτούν όλα στον αέρα.
Η φράση «δεν θα γίνουμε Ινδία» προανήγγειλε με βεβαιότητα την μετατροπή μας σε τριτοκοσμική χώρα.
Τώρα το μνημόνιο είναι διαρκείας, τα μέτρα χωρίς τέλος και το μέλλον ανύπαρκτο .
Μπορούμε πλέον, να δεχτούμε με φυσικότητα και ηρεμία τα πάντα! ακόμα και την συνταγματική εκτροπή, ακόμα και την παράδοση της χώρας, χωρίς καμιά διασφάλιση, χωρίς καμιά διαβεβαίωση για καλύτερες μέρες.
Απροκάλυπτα και θρασύτατα μας υπενθυμίζουν ότι «αυτά που ξέραμε πια δεν ισχύουν. Να ξεχάσουμε διάφορες «παρωχημένες» ιδέες όπως η εθνική κυριαρχία, οι εκλογές, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η αξιοπρέπεια, ότι υπέρτατη αξία είναι η ίδια η ζωή».
Η χρήση της γλώσσας παίζει το δικό της, ιδιαίτερο ρόλο. Η συνταγή είναι παλιά: βαφτίζονται έννοιες κατά το δοκούν για να περάσουν πιο εύκολα και να γίνουν αποδεκτές.
H καταπάτηση του Συντάγματος, το γκρέμισμα κάθε εργασιακού και ασφαλιστικού δικαιώματος, η εξαθλίωση της καθημερινότητας, ο εκμηδενισμός της ανθρώπινης υπόστασης αποκαλούνται «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις».
Έτσι όποιος είναι αντίθετος γίνεται εχθρός της προόδου και της χώρας.
Με αυτόν τον τρόπο συνηθίσαμε το Τέρας και έχουμε αρχίσει να υποτασσόμαστε στη μοίρα μας, χωρίς να αναρωτιόμαστε, χωρίς πια να θυμόμαστε πως ήταν η ζωή κάποτε και το κυριότερο χωρίς να ελπίζουμε…
Όλα τα ξανασυζητάμε από την αρχή. Όλες οι κατακτήσεις μας σαν κοινωνία και σαν λαός είναι σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Σαν κάτι που συνέβη πολύ παλιά και σε κάποιος άλλους όχι σε μας. Όλα τα θέματα ξανατίθενται στο τραπέζι και είναι όλα...ανοιχτά.
Κόκκινες γραμμές δεν υπάρχουν.
Το Τέρας μπαίνει απρόσκλητο στο σπίτι μας και μέσα από τις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα χύνει απλόχερα το δηλητήριο του φόβου .
Ο φόβος είναι το όπλο του. Με αυτόν μας ελέγχει, μας υποτάσσει…
Ο φόβος παραλύει και αφοπλίζει το θύμα, το αιχμαλωτίζει, το κάνει ανήμπορο.
Σακατεύει οτιδήποτε υγιές υπάρχει, αλλοτριωμένο και αδύναμο σωματικά και ψυχικά, το μετατρέπει σταδιακά από πολίτη σε υπάκουο και πειθήνιο ον…
Με τα χρήματα μας κλέβουν την ζωή και με τον φόβο μας κλέβουν την ψυχή.
Το Τέρας υπάρχει από παλιά.
Το έχουμε ξαναδεί: στη σφαγή της αρχαίας Μήλου από τους Αθηναίους, στις ρωμαϊκές αρένες που πέταγαν τους πρώτους χριστιανούς στα λιοντάρια.
Έχει καθίσει στα έδρανα της Ιεράς εξέτασης, βρέθηκε στα κρεματόρια των ναζιστικών στρατοπέδων. Το έχουμε δει στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Σομαλία, στους Διδύμους Πύργους.
Είναι παντού και πάντα...
Το Τέρας είναι ένα κομμάτι δικό μας. Είναι η άσχημη, η σκοτεινή μας πλευρά γι αυτό και δεν μπορούμε να το νικήσουμε ποτέ ολοκληρωτικά. Θα υπάρχει όσο υπάρχουν άνθρωποι.
Αυτός είναι ο λόγος, που στην ιστορία μας κερδίζουμε μάχες αλλά ποτέ τον πόλεμο...γιατί πάντα ότι και να κάνουμε...ξαναεπιστρέφει! Ντύνεται τον μανδύα της εποχής και είναι το ίδιο αποκρουστικό και επικίνδυνο με πριν.
Όμως και ο αγώνας μας, θα είναι πάντα ο ίδιος: να μη πάψει ποτέ να μας τρομάζει η μορφή του, να μην το ανεχόμαστε, να μη συμβιβαστούμε μαζί του...γιατί αυτό θα σημαίνει ότι έχουμε νικηθεί.
Περισσότερα εδώ ... »

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

O Ομπάμα παραιτείται και καλείται ο Michael Bloomberg να αναλάβει το οβάλ γραφείο!

Συγκλονιστικό άρθρο των New York Times
Οι New York Times λένε χαρακτηριστικά ότι «για τους Αμερικανούς, το παραπάνω σενάριο αποτελεί μία παρανοϊκή φαντασίωση. Όμως, για τους πολίτες της Ιταλίας και της Ελλάδας, οι οποίοι πρόσφατα είδαν τις δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις να ανατρέπονται από τις πιέσεις των αγορών, τους γραφειοκράτες της ΕΕ και από τους αρχηγούς ξένων κρατών, αποτελεί την ψυχρή πραγματικότητα της πολιτικής του 21ου αιώνα».
Σύμφωνα με το δημοσίευμα «το πραξικόπημα» το ενορχήστρωσε η λεγόμενη «Ομάδα της Φρανκφούρτης», δηλαδή οι Σαρκοζί-Μέρκελ, ευρωπαίοι αξιωματούχοι και τραπεζίτες.
Το δημοσίευμα αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Μία παγκόσμια συμμαχία με επικεφαλής τη Γερμανία, την Κίνα και το ΔΝΤ, κινούνται παρασκηνιακά με στόχο την απομάκρυνση του Ομπάμα από τον Λευκό Οίκο. Όμως η υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας των ΗΠΑ ήταν το χαριστικό χτύπημα: ο Πρόεδρος έχει πλέον χάσει την δεδηλωμένη της παγκόσμιας σκιώδους κυβέρνησης και το επιτελείο του αδυνατεί να επιβιώσει. Μέσα σε λίγες ημέρες, μέσω κάποιων ασυνήθιστων συνταγματικών τακτικισμών, ο Ομπάμα παραιτείται και καλείται ο Michael Bloomberg να αναλάβει το οβάλ γραφείο.
Με το Πεκίνο να εξαπολύει επιθέσεις κατά του δολαρίου, το Κογκρέσο δεν έχει καμία άλλη επιλογή από το να παραδώσει την οικονομία της χώρας στην διακομματική συμμορία των «6» μελών της Γερουσίας, οι οποίοι κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων δέχτηκαν την παρουσία των Κινέζων και των Γερμανών. Στο μεταξύ, στην Ευρώπη και την Ασία επικρατεί μία ευρεία συναίνεση για την δημιουργία ενός παγκόσμιου υπερ-κράτους καθώς μόνο έτσι μπορεί να αποφευχθεί η εξάπλωση της οικονομικής μόλυνσης».
Η εφημερίδα μιλά για απώλεια της εθνικής κυριαρχίας εις βάρος του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος.
Όμως όπως τονίζει «λίγοι στεναχωρήθηκαν στην Ιταλία και την Ελλάδα για την πτώση του Μπερλουσκόνι και του Παπανδρέου, καθώς και οι δύο είναι διεφθαρμένοι και ανεπιθύμητοι σε Βρυξέλλες, Βερολίνο και Παρίσι.
«Ωστόσο, οι εσπευσμένες αναχωρήσεις τους, τις οποίες χαιρετίζουμε, δείχνουν πώς θα είναι το πραγματικό ευρωπαϊκό κράτος του μέλλοντος. Η σταθερότητα θα επιτευχθεί εις βάρος της δημοκρατίας».
Η εφημερία τονίζει ότι οι «τα κοινοβούλιο και οι εκλογές θα παραμείνουν», όμως οι πραγματικές αποφάσεις θα λαμβάνονται από την περίφημη «Ομάδα της Φρανκφούρτης» και μίας ομάδας που αποτελείται από την Μέρκελ, τον Σαρκοζί, κάποιους τραπεζίτες και αξιωματούχους της ΕΕ, που έχουν αναλάβει την διαχείριση της κρίσης που βιώνει η Ευρώπη.





Περισσότερα εδώ ... »

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ ΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΤΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ!!!

ΓΙΑΤΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΑΥΤΗ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΙΣΘΩΤΟΙ.
Αυτό φαίνεται από τα στατιστικά στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Πληροφορικών Συστημάτων του υπουργείου Οικονομικών όσον αφορά τα δηλωθέντα εισοδήματα των φορολογουμένων ανά νομό σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Οι Αθηναίοι, οι κάτοικοι της ανατολικής Αττικής, της Κοζάνης, του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης είναι οι πλουσιότεροι των Ελλήνων. Δηλώνουν κατά μέσο όρο τα υψηλότερα εισοδήματα σε όλη την επικράτεια, ενώ στον αντίποδα βρίσκονται οι φορολογούμενοι των νομών Λακωνίας, Καστοριάς, Πέλλας, Ζακύνθου και Σερρών.
Οι πλούσιοι!!!
Συγκεκριμένα, κατά μέσο όρο οι πιο πλούσιοι φορολογούμενοι βάσει του μέσου δηλωθέντος εισοδήματος κατοικούν στην Αθήνα, αφού 1.580.767 οικογένειες δήλωσαν το περασμένο έτος στην εφορία μέσο ετήσιο εισόδημα 22.008 ευρώ, 4.396 ευρώ περισσότερα από το μέσο όρο των δηλωθέντων εισοδημάτων της επικράτειας (17.612 ευρώ).
Στη δεύτερη θέση βρίσκονται οι 202.483 φορολογούμενοι της ανατολικής Αττικής, οι οποίοι δήλωσαν μέσο εισόδημα 20.628 ευρώ
Στην τρίτη θέση βρίσκονται οι 77.991 κάτοικοι της Κοζάνης οι οποίοι εμφάνισαν στην εφορία εισοδήματα που κατά μέσο όρο ανέρχονται σε 18.138 ευρώ.
Στην τέταρτη θέση οι 303.082 Πειραιώτες φορολογούμενοι έπεσαν στην τέταρτη θέση με μέσο εισόδημα 18.129 ευρώ
Στην πέμπτη θέση βρίσκονται οι 566.111 Θεσσαλονικείς φορολογούμενοι με μέσο εισόδημα 17.331 ευρώ.
Οι φτωχοί!!!
Ο φτωχότερος νομός της χώρας, βάσει των δηλωθέντων εισοδημάτων των φορολογουμένων κατοίκων, είναι
ο νομός Λακωνίας αφού 46.201 φορολογούμενοι που κατοικούν στον εν λόγω νομό δήλωσαν το προηγούμενο έτος μέσο ετήσιο εισόδημα μόλις 12.572 ευρώ, το οποίο είναι ελαφρώς υψηλότερο από το αφορολόγητο όριο των 12.000 ευρώ που ίσχυε για όλους τους φορολογούμενους μέχρι το πρώτο εξάμηνο του 2011.
Ακολουθούν οι 27.100 φορολογούμενοι του νομού Καστοριάς που εμφάνισαν μέσο εισόδημα 12.664 ευρώ.
Στην τρίτη θέση με τα χαμηλότερα εισοδήματα βρίσκουμε τους 72.105 φορολογούμενους του νομού Πέλλας με μέσο δηλωθέν εισόδημα 12.705 ευρώ.
Ακολουθούν 20.729 φορολογούμενοι της Ζακύνθου με μέσο δηλωθέν εισόδημα 12.850 ευρώ, 93.090 κάτοικοι του νομού Σερρών με μέσο ετήσιο εισόδημα 13.005 ευρώ και μια θέση πιο κάτω συναντάμε τους 65.357 φορολογούμενους του νομού Πιερίας που εμφάνισαν πέρυσι στις φορολογικές δηλώσεις τους ετήσιο εισόδημα 13.136 ευρώ κατά μέσο όρο.
Πληθυσμιακά ο νομός με τους λιγότερους φορολογουμένους παραμένει αυτός της Ευρυτανίας, καθώς υποβάλουν φορολογική δήλωση στις ΔΟΥ του εν λόγω νομού μόλις 8.037 φορολογούμενοι, και ακολουθούν οι νομοί της Λευκάδας με 12.010 φορολογουμένους και της Φωκίδας με 14.196 φορολογουμένους.
Όπως είναι φυσικό οι περισσότεροι φορολογούμενοι 1.580.767 κατοικούν στην Αθήνα ενώ στη δεύτερη θέση βρίσκονται οι φορολογούμενοι της Θεσσαλονίκης που ανέρχονται σε 566.111 άτομα.
Περισσότερα εδώ ... »

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Αν είχα κάνει εγώ το καθήκον μου ...

ΠΡΟΣ ΟΨΙΜΟΥΣ ΚΛΑΨΟΥΡΙΖΟΝΤΕΣ ...
«Κάποιοι κλαψουρίζουν, άλλοι βλαστημάνε, αλλά κανείς ή λίγοι αναρωτιούνται:
“Αν είχα κάνει κι εγώ το καθήκον μου, αν είχα προσπαθήσει ν’ ακουστεί η θέλησή μου, θα είχε συμβεί αυτό που συνέβη;”».

Antonio Gramsci, 11 Φλεβάρη 1917


από sibilla
Περισσότερα εδώ ... »

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

ΟΙ ΣΥΜΠΛΗΓΑΔΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ Ο ΈΛΛΗΝΑΣ

Η Ευρώπη βρίσκεται ανάμεσα στις συμπληγάδες των αγορών και των τραπεζιτών.
Δεν έχει όμως έναν Ιάσωνα να περάσει τις συμπληγάδες με τις μικρότερες δυνατές απώλειες και από ότι φαίνεται δεν θα αντέξει.
Βρίσκεται μπροστά στο φάσμα της διάσπασης των βορείων ισχυρών οικονομικά χωρών και των νοτίων οικονομικά αδύνατων. Η διάσπαση αυτή όμως θα είναι και το τέλος της!
Η Ελλάδα το πρώτο απολωλός πρόβατο περιμένει άβουλη τις αποφάσεις του βοσκού.
Τα ντόπια τσιράκια του βοσκού αδύναμα, φοβισμένα και άβουλα είναι έτοιμα να εκτελέσουν κάθε απόφαση του βοσκού πρόθυμα και χωρίς αντιρρήσεις.
Η σφαγή του προβάτου δεν είναι μακριά!

Περισσότερα εδώ ... »

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

ΟΡΥΧΕΙΑ: Το πρόβλημα της Μαυροπηγής και οι αποφάσεις για την Αχλάδα

Η Μαυροπηγή, η Ποντοκώμη, οι Ανάργυροι, η Ακρινή, ο Αγ. Δημήτριος, η Ποντοκώμη, το Μαυροδέντρι, το Προσήλιο είναι οι οικισμοί θύματα των ορυχείων
Αξεπέραστα είναι τα προβλήματα στους οικισμούς της Δυτικής Μακεδονίας κοντά στους οποίους λειτουργούν ορυχεία. Το πρόβλημα δημιουργείται από το ανεπαρκές θεσμικό πλαίσιο, η εφαρμογή του οποίου επαφίεται στον πατριωτισμό των κατοίκων. Παντού απούσες οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες (εξ άλλου το ΙΓΜΕ και τα Μεταλλεία Βορείου Ελλάδας είναι υπό κατάργηση). Η κρατική αδιαφορία, οι μακροχρόνιες διαδικασίες για προβλήματα που ζητούν άμεση λύση κάνουν τα προβλήματα αξεπέραστα.
Το ρήγμα της Μαυροπηγής
Το πρόβλημα είναι ότι τα ορυχεία σχεδόν ακουμπούν στους οικισμούς και τους επιβαρύνουν πολλαπλά, οι περιβαλλοντικοί όροι παραβιάζονται καθημερινά, το νομοθετικό πλαίσιο έγινε πολύ χαλαρό, ενώ οι έλεγχοι είναι υποτυπώδεις ή ανύπαρκτοι. 
Παρόλα αυτά όμως μέχρι σήμερα δίνονται άδειες για νέα ορυχεία και νέες επεκτάσεις, χωρίς να υπολογίζουν το πρόβλημα βιωσιμότητας των πληττόμενων οικισμών.
Έτσι οι συγκρούσεις γίνονται αναπόφευκτες!
Τελευταία ήρθαν στην επικαιρότητα τα προβλήματα των Οικισμών Μαυροπηγής Κοζάνης και Αχλάδας Φλώρινας.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑΑ ΤΗΣ ΜΑΥΡΟΠΗΓΗΣ
Όπως είναι γνωστό στις 28 Οκτωβρίου 2011 προξενήθηκε στο λιγνιτωρυχείο της ΔΕΗ στη Μαυροπηγή (παράπλευρα στον ομώνυμο οικισμό) κατολισθητικό φαινόμενο, που είχε εύρος περίπου 250 m, μήκος 300 m και κατακόρυφο άλμα 12 m. Αυτό σε συνδυασμό με τα εξελισσόμενα φαινόμενα των επιφανειακών διαρρήξεων και των μετακινήσεων έως και τον οικισμό της Μαυροπηγής έφερε πάλι στην επιφάνεια το ζήτημα της μετεγκατάστασης του ως άνω οικισμού.Στις 29 Ιουλίου 2011 πραγματοποιήθηκε μία ευρεία σύσκεψη στην περιφέρεια (στο κτίριο της πρώην νομαρχίας Κοζάνης) παρουσία όλως των ενδιαφερομένων φορέων (περιφέρεια, ΑΝΚΟ, ΑΠΘ, ΔΕΗ, ΙΓΜΕ, Δήμος Εορδαίας, κτλ.) με θέμα την εξέλιξη των φαινομένων και των εδαφικών μετακινήσεων στην ευρύτερη περιοχή της Μαυροπηγής. Το ΑΠΘ εκπροσώπησαν οι καθηγητές του Τμήματος Γεωλογίας κ.κ. Θεόδωρος Τσάπανος και Σπυρίδων Παυλίδης. Ο κ. Παυλίδης απευθυνόμενος στους εκπροσώπους της ΔΕΗ τόνισε ότι μέσα στο ορυχείο και κυρίως στην δυτική του πλευρά υπάρχουν ώριμες συνθήκες για κατολίσθηση στηριζόμενος στις μελέτες που είχε πραγματοποιήσει η ομάδα του ΑΠΘ που δούλεψε στη περιοχή για 1 περίπου χρόνο. Οι μελέτες αυτές διασταυρώθηκαν με μελέτες Ιρλανδών συναδέλφων που πραγματοποιούσαν ανεξάρτητη έρευνα στη περιοχή. Ο κ. Παυλίδης τόνισε ότι το θέμα είναι πολύ σοβαρό. Οι εκπρόσωποι της ΔΕΗ απάντησαν ότι το γνωρίζουν και έλαβαν διάφορα μέτρα π.χ. διαμόρφωση των κλίσεων των πρανών κτλ. Τα φαινόμενα έχουν πάρει ευρεία διάσταση. Στις 28 Σεπτεμβρίου 2011 η ομάδα του ΑΠΘ που πραγματοποιούσε αυτοψίες κατοικιών στη Μαυροπηγή, στη περιοχή του Αγ. Νικολάου μέτρησε κατακόρυφο άλμα 25 cm, ενώ στην ίδια περιοχή αντίστοιχη μέτρηση που έγινε στις 4 Νοεμβρίου 2011 έδειξε κατακόρυφο άλμα 35-40cm. Υπήρξε δηλαδή κατακόρυφη μετακίνηση της τάξης των 15 cm σε 40 περίπου ημέρες. Η επιστημονική ομάδα του ΑΠΘ που πραγματοποιούσε έρευνες στη περιοχή επί 1 χρόνο (με βάση προγραμματική σύμβαση μεταξύ ΑΠΘ και δήμου Εορδαίας), εκφράζει την έντονη ανησυχία της για την εκδήλωση των παραπάνω φαινόμενων καθώς αυτά επιδρούν άμεσα στον οικισμό της Μαυροπηγής. Παρότι το ερευνητικό πρόγραμμα έχει ουσιαστικά ολοκληρωθεί αισθανόμαστε την ηθική υποχρέωση απέναντι στους κατοίκους της Μαυροπηγής και στο Δήμο Εορδαίας αλλά και την ευθύνη μας ως επιστήμονες να τονίσουμε έντονα την ανησυχία μας για την επικινδυνότητα της συνεχούς εξέλιξης των φαινομένων. Είναι άμεση η ανάγκη για συστηματική και συνεχή παρακολούθηση του φαινομένου από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς ώστε όποτε απαιτηθεί να είναι δυνατή άμεση λήψη μέτρων. Καθώς το φαινόμενο εξελίσσεται συνεχώς απαιτείται εγρήγορση από όλους τους σχετικούς φορείς. Ο εφησυχασμός και ο χρόνος στην παρούσα φάση είναι εχθρός.
Για την επιστημονική ομάδα του ΑΠΘ Καθηγ. Θεόδωρος Τσάπανος Καθηγ. Σπυρίδων Παυλίδης Λέκτ. Βασίλειος Μαρίνος
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟ ΜΑΥΡΟΠΗΓΗ

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΑΧΛΑΔΑΣ
Στήριξη των Οικολόγων Πράσινων στους κατοίκους της Αχλάδας και της Μελίτης, που αντιδρούν στη διάνοιξη νέων ορυχείων
Πρόσφατα το Περιφερειακό Συμβούλιο (Π.Σ) Δυτ. Μακεδονίας γνωμοδότησε αρνητικά στη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) που αφορούσε τη διάνοιξη νέου ορυχείου στην περιοχή Αχλάδας του Ν. Φλώρινας.
Στη σχετική συνεδρίαση ήταν καταλυτική η παρουσία κατοίκων από την Μελίτη και την Αχλάδα, γεγονός που επηρέασε και τη στάση των Περιφερειακών Συμβούλων. Σημαντική ήταν και η τοποθέτηση του κ. Μιχάλη Πετράκου, Συντονιστή των Οικολόγων Πράσινων στην Δυτική Μακεδονία, ο οποίος τόνισε :
• την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική απαξίωση που βιώνει η περιοχή (και θα επιτείνει η διάνοιξη του νέου ορυχείου),
• την υποχρέωση της Περιφέρειας όχι απλά να στηρίξει τους κατοίκους, αλλά να μπει μπροστά, λαμβάνοντας τις απαραίτητες νομικές και πολιτικές πρωτοβουλίες και δίνοντας έτσι περισσότερο κύρος στον αγώνα των κατοίκων
Το Σάββατο 29/10/2011, ο κ. Μιχάλης Πετράκος μαζί με δύο αιρετούς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τον κ. Αντώνη Κύρινα, Περιφερειακό Σύμβουλο, και τον κ. Λευτέρη Ιωαννίδη, Δημοτικό Σύμβουλο Κοζάνης, επισκέφτηκαν την περιοχή και ενημερώθηκαν από πολίτες και εκπροσώπους περιβαλλοντικών οργανώσεων της Αχλάδας και της Μελίτης. Επίσης περιηγήθηκαν τα ορυχεία και διαπίστωσαν για άλλη μια φορά την έντονη περιβαλλοντική υποβάθμιση της περιοχής.
Σημειώνεται ότι πολύ κοντά στον οικισμό της Αχλάδας λειτουργούν ήδη δύο ορυχεία, τα οποία δημιουργούν έναν κλοιό γύρω από το χωριό και διαιωνίζουν τις άσχημες συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων. Το κυριότερα προβλήματα είναι ότι τα ορυχεία σχεδόν ακουμπούν στο χωριό και το επιβαρύνουν πολλαπλά, καθώς και το γεγονός ότι οι περιβαλλοντικοί όροι παραβιάζονται συχνά, ενώ οι έλεγχοι είναι υποτυπώδεις. Κανείς σκεπτόμενος άνθρωπος, πολύ περισσότερο εάν διαμένει στην περιοχή, δεν μπορεί να πει το ναι σε νέα ορυχεία και άλλες επεκτάσεις, χωρίς να συνυπολογίζει το πρόβλημα βιωσιμότητας των πληττόμενων οικισμών.
Δυστυχώς το μοντέλο ηλεκτροπαραγωγής που ακολουθεί η χώρα τις τελευταίες δεκαετίες και η εμμονή στην εντατική χρήση ορυκτών καυσίμων έχει διαμορφώσει δύσκολες συνθήκες διαβίωσης στους γειτνιάζοντες με τα ορυχεία οικισμούς της Δυτ. Μακεδονίας. Η Μαυροπηγή, η Ποντοκώμη, οι Ανάργυροι, η Ακρινή, ο Αγ. Δημήτριος, η Ποντοκώμη, το Μαυροδέντρι είναι ουσιαστικά τα θύματα της μονοκαλλιέργειας του λιγνίτη και ενός ανεπαρκούς θεσμικού πλαισίου, η εφαρμογή του οποίου επαφίεται στον .. πατριωτισμό των κατοίκων.
Η λύση είναι η σταδιακή απεξάρτηση από το λιγνίτη με παράλληλη γενναία οικονομική στήριξη των τοπικών κοινωνιών σε άλλες διεξόδους (κατασκευή εξοπλισμού πράσινης ενέργειας, βιολογική γεωργία, δίκτυα μικροπαραγωγών ΑΠΕ, αξιοποίηση βιομάζας με παράλληλες δράσεις καθετοποίησης και αναπροσανατολισμού των καλλιεργειών κλπ ).
Η κρίση που βιώνει όλο το ενεργειακό λεκανοπέδιο Δυτικής Μακεδονίας είναι τριπλή: οικονομική, περιβαλλοντική και κοινωνική. Για αυτό θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ενιαία με ένα εικοσαετές πράσινο σχέδιο μετάβασης στη μεταλιγνιτική περίοδο. Κάθε άλλη αποσπασματική αντιμετώπιση απλά θα μεταφέρει το πρόβλημα στις επόμενες γενιές, οι οποίες ήδη είναι φορτωμένες με τα πολλά περιβαλλοντικά και οικονομικά χρέη των προηγούμενων.
Π.Κ Οικολόγων Πράσινων Δυτικής Μακεδονίας








Περισσότερα εδώ ... »

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Οι ευρωκράτες ξεπέρασαν τους εαυτούς τους, βιάζοντας και σκοτώνοντας τη δημοκρατία στην υποτιθέμενη κοιτίδα της

«…O λαός έχασε την εμπιστοσύνη της κυβέρνησης και δεν μπορεί να την ξανακερδίσει παρά μονάχα με διπλή προσπάθεια. Δε θα’ ταν τότε πιο απλό, η κυβέρνηση να διαλύσει το λαό και να εκλέξει έναν άλλον;»
Μ’ αυτό τον ποιητικό σαρκασμό απαντούσε ο Μπρεχτ στην αντίδραση του ανατολικογερμανικού καθεστώτος στην εξέγερση του 1953. Όπως συμβαίνει με κάθε καθεστώς, ανεξαρτήτως της αυταρχικής ή δημοκρατικής περιβολής του, η ανατολικογερμανική ηγεσία λάτρευε τον λαό όσο αυτός χειροκροτούσε τις επιλογές της. Κι όταν το χειροκρότημα σταματούσε, το πρόβλημα δεν το είχε το καθεστώς αλλά ο λαός φυσικά. Κι επειδή δεν είχε ανακαλυφθεί τρόπος αντικατάστασης του λαού, το πρόβλημα του καθεστώτος ήταν πάντα η «συμμόρφωση» και «αναμόρφωση» του λαού.
Στη σαπουνόπερα της «εθνικής σωτηρίας» που παρακολουθούμε εδώ και δέκα μέρες μεταξύ Βρυξελών και Αθηνών, όπως θα έχετε παρατηρήσει, δεν υπάρχει πουθενά ο λαός.
Υπάρχει ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς, ο Καρατζαφέρης, η Μπακογιάννη, ο Παπαδήμος, ο Ρουμελιώτης, ο Διαμαντούρος, ο Ρεν, η Λαγκάρντ, ο Ντράγκι, η Μέρκελ, ο Σαρκοζί και ο Ομπάμα, φυσικά, υπάρχουν χίλιοι δύο τύποι, κομισιονάριοι, υπουργοί, υπουργίσκοι, αξιωματούχοι, τεχνοκράτες, υπάλληλοι, τραπεζίτες από κάθε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, υπάρχουν οι άνκορμεν και οι ακατάσχετα ομιλούσες κεφαλές της τηλεόρασης, αλλά δεν υπάρχουν οι Έλληνες πολίτες. Λες και εφαρμόστηκε κατά γράμμα και κατά κυριολεξία η σαρκαστική συμβουλή του Μπρεχτ, κι ο ανεπίδεκτος μαθήσεως ελληνικός λαός -οι τεμπέληδες, οι μπαταχτσήδες, οι διεφθαρμένοι, οι ακατέργαστοι, οι απατεώνες Έλληνες- απολύθηκε για να αντικατασταθεί από έναν άλλο λαό. Έναν λαό ολιγάριθμο, ακριβοπληρωμένο, γραβατωμένο και πάντα ατσαλάκωτο, διεσπαρμένο σε πολυτελή γραφεία στις πρωτεύουσες του κόσμου, κυρίως στις Βρυξέλες και στη Φρανκφούρτη, μα πάντως άξιο εμπιστοσύνης.
Παλιότερα, όταν η δημοκρατία δεν ήταν παντού απαραίτητη κι οι Αμερικανοί «έσπερναν» την υφήλιο με χούντες, το πρόβλημα λυνόταν δραστικά με τον στρατό.
Ο στρατός αντικαθιστούσε τον λαό και διόρθωνε με τα όπλα, τις φυλακίσεις, τα βασανιστήρια, τις εξορίες τις λανθασμένες και καταστροφικές επιλογές του. Με τον καιρό τα πραξικοπήματα έγιναν «πασέ». Ίσως ξεπεράστηκε η τεχνογνωσία της δικτατορίας, ίσως να θεωρείται πια ακριβή και ασύμφορη η συντήρηση μιας χούντας σε περιόδους «δημοσιονομικής προσαρμογής». Ίσως πάλι να θεωρήθηκε πιο αποτελεσματική η «εξαγωγή της δημοκρατίας» – αυτής της ειδικού τύπου «δημοκρατίας» που προσκυνά την προτεραιότητα της αγοράς και δεν αμφισβητεί τις γεωπολιτικές ηγεμονίες του κόσμου μας. Αλλά κι αυτή η εξαγόμενη δημοκρατία ήταν αδύνατη χωρίς τα όπλα, τις στρατιωτικές επεμβάσεις, τους βομβαρδισμούς. Οι ευρωατλαντικοί σύμμαχοι, εδώ και μια εικοσαετία, εφάρμοσαν αποτελεσματικά την τεχνική «ανακατασκευής» ή «αντικατάστασης» των λαών διά της εξαγωγής της δημοκρατίας στην ανατολική Ευρώπη, στα Βαλκάνια, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και εσχάτως στη Μέση και Εγγύς Ανατολή.
Στην περίπτωσή μας τα πράγματα αποδείχθηκαν λίγο πιο περίπλοκα.
Η κρίση χρέους στην Ελλάδα και στην Ευρωζώνη και η παταγωδώς αποτυχημένη διαχείρισή της από τους ευρωκράτες και τους εγχώριους υφισταμένους τους ανέδειξαν τον παράγοντα λαό που φοβάται, αποδοκιμάζει, διαμαρτύρεται, αντιδρά, αγανακτεί, απορρίπτει και έχει οδηγήσει το πολιτικό σύστημα σε πλήρη χρεοκοπία. Αυτή είναι η πρώτη, κανονική, πλήρης χρεοκοπία που έχει συντελεστεί πριν από την οικονομική χρεοκοπία, με αδιάψευστους μάρτυρες τις διαδηλώσεις, τις απεργιακές αντιδράσεις, τις δημοσκοπήσεις. Η πολιτική χρεοκοπία στις δημοκρατίες, αυτές τις έστω ανάπηρες δημοκρατίες, με έναν τρόπο μόνο διορθώνεται. Ο λόγος δίνεται στον λαό. Είτε για να καταγραφεί ένας νέος συσχετισμός δύναμης στο κομματικό σύστημα μέσω των εκλογών και να αναδειχθούν οι εναλλακτικές λύσεις διακυβέρνησης. Είτε για να τοποθετηθούν οι πολίτες πάνω στα κρίσιμα διλήμματα της πολιτικής μέσω δημοψηφίσματος, το αποτέλεσμα του οποίου περιορίζει αυτόματα τις επιλογές μιας κυβέρνησης και οδηγεί ενδεχομένως πάλι σε εκλογές.
Ανεξάρτητα από το αν το παπανδρεϊκό δημοψήφισμα ήταν μπλόφα ή γκάφα, ανεξάρτητα και από το αν οι εκλογές που ζητεί η αντιπολίτευση περιέχουν και την ιδιοτελή προσδοκία να αναβαθμίσουν την ισχύ τους και την επιρροή τους στη διακυβέρνηση (ή να την αναλάβουν, όπως ευελπιστεί ή Ν.Δ.), η αντίδραση των ευρωηγεμόνων αποκαλύπτει βαθύ μίσος στη δημοκρατία.
Οι εκλογές, το δημοψήφισμα, η διαμεσολάβηση του λαού στη διαχείριση των αποφάσεων που κρίνουν το μέλλον και την επιβίωσή του αντιμετωπίζονται σαν μια ανωμαλία, μια παρέκκλιση, μια εκτροπή από τη φυσιολογική ροή των πραγμάτων. Η ίδια η δημοκρατία εξοβελίζεται σαν μια ακριβή και περιττή πολυτέλεια από το ιερατείο των Βρυξελλών και της Φρανκφούρτης.
Κι αυτό πια δεν είναι μια ανομολόγητη πίστη.
Οι ευρωκράτες ξεπέρασαν τους εαυτούς τους, βιάζοντας και σκοτώνοντας τη δημοκρατία στην υποτιθέμενη κοιτίδα της, στην Αθήνα.
Το αλισβερίσι δηλώσεων, υποδείξεων και εκβιασμών που διατυπώθηκαν δημόσια από αμετροεπείς τύπους που δεν εκπροσωπούν τίποτα και κανέναν -πέρα από τις αγορές και τη χρηματοπιστωτική δικτατορία -, όπως ο Όλι Ρεν, αποκαλύπτει την πρόθεση να αποκτήσει θεσμική υπόσταση και κοινωνική νομιμοποίηση αυτή η δικτατορία. Ο τρόπος που παραβιάστηκε άγαρμπα ακόμη και το σαβουάρ βιβρ της μη επέμβασης στην εσωτερική πολιτική ζωή μιας χώρας, η επιμονή να υποδειχθεί το σχήμα, το περιεχόμενο, ακόμη και τα πρόσωπα της αναγκαστικής συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ. και να αποτραπεί η διαμεσολάβηση του λαού στη μακρόχρονη δέσμευσή του με το αγνώστου περιεχομένου «συμβόλαιο πιστωτικής κατοχής της χώρας» αναδεικνύει φόβο και μίσος στις κοινωνίες. Αποδεικνύει πως στο μυαλό των ευρωκρατών η διάσωση του ευρώ είναι περίπου ασύμβατη με τη δημοκρατία.
Φυσικά, βρίσκουν και τα κάνουν.
Σε άλλες εποχές, ακόμη και πριν από λίγα χρόνια θα ήταν αδιανόητο μια κυβέρνηση ή μια αξιωματική αντιπολίτευση να ανέχεται τους προσβλητικούς εκβιασμούς των «δυνάμεων κατοχής» χωρίς να τα έχει κάνει μπουρλότο. Ωστόσο, ο αστικός κόσμος στο σύνολό του, απεμπολώντας ακόμη και τα ανακλαστικά αυτοσυντήρησής του, επέλεξε να δικαιώσει τις επικρίσεις για συμπεριφορά «Τσολάκογλου», επέλεξε στάση πλήρους υποτέλειας εν ονόματι μιας αμφίβολης «εθνικής σωτηρίας». Τι πιο χαρακτηριστικό από τον βουλευτή της Ν.Δ. που ζήτησε «ακόμη και τον Φούφουτο να βάλουν πρωθυπουργό» προκειμένου να σχηματιστεί κυβέρνηση που θα επικυρώσει τη νέα δανειακή σύμβαση;
Μέρες που έρχονται, όλα όσα συμβαίνουν δίνουν μια απίστευτα νέα επικαιρότητα στο ξεθωριασμένο στη συλλογική μνήμη μήνυμα της 17ης Νοέμβρη.
Το μείζον εθνικό, κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό ζήτημα δεν είναι η 6η δόση και το νέο δάνειο, είναι η υπεράσπιση της δημοκρατίας. Και δεν είναι μόνο ελληνικό ζήτημα. Είναι πανευρωπαϊκό. Είμαστε μάρτυρες ενός πανευρωπαϊκού πραξικοπήματος, μιας χούντας του ευρώ που επιχειρεί να εδραιώσει τη θέση της με όλες τις κοινωνίες, αλλά πρωτίστως τις υπό χρεοκοπία, απέναντί της. Η χούντα του ευρώ δεν είναι μια απροσδιόριστη κατάσταση, ένα σχήμα λόγου. Είναι κάτι απολύτως χειροπιαστό, συγκροτημένο και προσωποποιημένο. Είναι το περίφημο «γκρουπ της Φρανκφούρτης» που έχει επισημοποιήσει την εδραίωσή του ως ηγεσίας της Ευρωζώνης σε όλα τα όργανα και τις διαδικασίες της, σε μιαν εξόφθαλμη θεσμική εκτροπή, συμβολικά εκφρασμένη στις κονκάρδες με την επιγραφή «Frankfurt Group» που φορούν οι άνθρωποι της χούντας του ευρώ σε όλα τα ευρωπαϊκά fora. Είναι οι «Μερκεζί» και οι αξιωματούχοι Γερμανίας και Γαλλίας, είναι η ηγεσία και οι τεχνοκράτες της ΕΚΤ, οι επίτροποι και τα στελέχη της Κομισιόν, ο επικεφαλής του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν βαν Ρομπάι, η Λαγκάρντ κι όλοι οι εγκατεστημένοι στην Ευρώπη τεχνοκράτες του ΔΝΤ, είναι και οι εκπρόσωποι των τραπεζών, απαραίτητοι πλέον σε κάθε πολιτική απόφαση για το μέλλον της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης. Είναι μια δράκα ανθρώπων που επιβάλλουν σε κυβερνήσεις και κοινωνίες την πυγμή τους χωρίς καμιά δημοκρατική νομιμοποίηση, υπεράνω λογοδοσίας και πολιτικού ή κοινωνικού ελέγχου (προσέξτε και τη σημειολογία των προσώπων που παρήλασαν ως υποψήφιοι πρωθυπουργοί: ένας άνθρωπος της ΕΚΤ, ένας άνθρωπος του ΔΝΤ, δύο άνθρωποι της ευρωπαϊκής νομενκλατούρας. Δικά τους παιδιά, εν ολίγοις…). Είναι ένα ιερατείο θρησκόληπτα προσηλωμένο στις πιο ακραίες, ανάλγητες, νεοφιλελεύθερες συνταγές διάσωσης των αγορών και των τραπεζών και καταστροφής των κοινωνιών. Είναι μια χούντα με όλη τη σημασία της λέξης, μόνο που αντί όπλων -προς το παρόν- βομβαρδίζει τις κοινωνίες με τον φόβο της χρεοκοπίας, την απειλή πιστωτικού στραγγαλισμού, τον εκβιασμό αποβολής από το ευρώ και τον βάναυσο βιασμό της κυριαρχίας και της δημοκρατίας.
Αλλά, όταν η χούντα του ευρώ αμφισβητεί τον πυρήνα της ύπαρξης ενός κράτους -την εθνική κυριαρχία του, τη δημοκρατία του και τους όρους επιβίωσης της κοινωνίας του-, ποιο ακριβώς είναι το κίνητρο παραμονής στο ευρώ που προβάλλεται ως «εθνική σωτηρία»; Ποιο είναι το κίνητρο αποφυγής ακόμη και αυτής της χρεοκοπίας και της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα που προβάλλεται ως μπαμπούλας στους οικονομικά εξουθενωμένους και πολιτικά ακρωτηριασμένους πολίτες;



Περισσότερα εδώ ... »

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011

Ποιος θα πάει τον θαμμένο θησαυρό στον τραπεζίτη; (Δείτε και το trailer της τανίας)

Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος
Δυο πιστολέρο, πρώην συμμαθητές, γίνονται αντίπαλοι.
Η μοίρα θέλει να συνεργαστούν ξανά, όταν ένας τραπεζίτης τους αναθέτει να ανακαλύψουν και να πάρουν από μία χώρα τον θαμμένο θησαυρό της.
Όμως, το θησαυρό αναζητά και ένας τρίτος άντρας.
Η ιστορία διαδραματίζεται σε μια μικρή χώρα του ευρωπαϊκού νότου, την εποχή που ο πόλεμος πολιτικών εναντίον των αγορών, έχει ήδη κριθεί υπέρ των αγορών.
Στη μικρή αυτή χώρα του ευρωπαϊκού νότου, οι τρεις άνδρες προσπαθούν να πάρουν τον θαμμένο θησαυρό χρησιμοποιώντας ο καθένας τις μεθόδους ανάλογα με το χαρακτήρα του.
Ο Κακός τον εκβιασμό και την τρομοκρατία.
Ο Ασχημος την κουτοπονηριά και το ψέμα.
Ο Καλός θα χρησιμοποιήσει το μυαλό του, το κυνικό του χιούμορ και την εκπληκτική του ικανότητα στο μαγείρεμα.
Ποιος θα πάει τελικά τον θησαυρό στον τραπεζίτη;




Περισσότερα εδώ ... »

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

Ο ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΑΘΛΟΙ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ

Κάποτε στην Τίρυνθα (Ελλάδα) κυβερνούσε ο Ευρυσθέας (πολιτικοί άρχοντες) που ήταν φοβητσιάρης, δειλός και ανίκανος.
Στη χώρα επικρατούσε χάος.
Ο λαός υπέφερε από τα δεινά που προκαλούσαν τα δώδεκα τέρατα (χρέος, έλλειμμα, ύφεση, υπανάπτυξη, ανεργία, διαφθορά, διαπλοκή, κομματοκρατία, φοροδιαφυγή, έλλειψη κοινωνικού κράτους, ατιμωρησία πολιτικών) και η χώρα απειλούνταν με αφανισμό.
Τότε στις δύσκολες στιγμές ο λαός προσέφευγε στο μαντείο των Δελφών (σήμερα στις εκλογές) και αυτό με την ετυμηγορία του ανέθετε την εντολή να λύσουν οι άρχοντες τα προβλήματα, να σώσουν τη χώρα και να απαλλάξουν το λαό από τα δεινά που προκαλούσαν τα τέρατα.
Το μαντείο έδινε χρησμούς την 7η μέρα κάθε μήνα εκτός από τους χειμερινούς μήνες που ο Απόλλωνας έφευγε στις υπερβόρειες χώρες. Έτσι σήμερα την εντολή δεν τη δίνει το μαντείο (δηλαδή ο λαός) αλλά κάποιοι ξένοι υπερβόρειοι άρχοντες.
Τότε δηλαδή τον Ηρακλή τον όριζε ο λαός, σήμερα τον ορίζει κάποιος υπερβόρειος, η Μέρκελ.
Έτσι ενώ ο Ηρακλής κλήθηκε να σώσει το λαό και αφιέρωσε τη ζωή του στο να βοηθά τους αδύνατους, σήμερα καλείται ο Παπαδήμος να σώσει τους ισχυρούς.
Τότε οι εντολές του μαντείου ήταν να σώσει τη χώρα και το λαό της, σήμερα οι εντολές είναι να σώσει τις τράπεζες και τις αγορές. Έτσι φοβάμαι ότι:
Αντί να εξοντώσει το λιοντάρι της Νεμέας (την ύφεση ) που ερημώνει την πολιτεία θα την εμβαθύνει.
Αντί να εξοντώσει τη Λερναία Ύδρα (την ανεργία) που σκορπά τις συμφορές στους πολίτες θα την αυξήσει.
Αντί να σκοτώσει τον Ερυμάνθιο Κάπρο (τη διαφθορά) που σπέρνει τον πανικό θα τη συντηρήσει.
Αντί να καθαρίσει την κοπριά από τους στάβλους του Αυγεία (το κομματικό κράτος και τη φαυλοκρατία) θα βοηθήσει στην επιβίωσή του.
Αντί να σκοτώσει τα ανθρωποφάγα αρπακτικά πουλιά τις Στυμφαλίδες όρνιθες (τη διαπλοκή) θα την αφήσει ανέγγιχτη.
Αντί να εξοντώσει τον ταύρο (το έλλειμμα) που προκαλεί τις καταστροφές θα ρουφήξει μισθούς και συντάξεις.
Αντί να εξημερώσει τα άλογα του Διομήδη (τη φοροδιαφυγή) που κατατρώνε τις σάρκες της χώρας θα τα αφήσει ελεύθερα.
Αντί να σκοτώσει την Ιππολύτη και να φέρει τη χρυσή ζώνη της βασίλισσας (κοινωνικές υπηρεσίες υγείας, παιδείας κλπ) στο λαό θα απελευθερώσει την Ιππολύτη.
Αντί να σκοτώσει το Γηρυόνη και να φέρει τα βόδια (την ανάπτυξη) θα σκοτώσει τα βόδια και θα μας φέρει το Γηρυόνη.
Αντί να ξεγελάσει τον Άτλαντα (την πλουτοκρατία) να κρατήσει το βάρος του Ουρανού (το χρέος) στις πλάτες του και να φέρει στο λαό τα χρυσά μήλα των εσπερίδων, θα πράξει το αντίθετο.
Αντί να φέρει τον Κέρβερο (τους πολιτικούς) να φυλάξει τα συμφέροντα της χώρας και του λαού θα αφήσει τον Κέρβερο (την ατιμωρησία πολιτικών) να φυλάξει τα συμφέροντα αυτών που ληστεύουν τη χώρα και καταπιέζουν το λαό.
Ελπίζω να μην είναι έτσι και να διαψευστώ αλλά αυτό θα το δείξει η σκληρή πραγματικότητα.

Περισσότερα εδώ ... »

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

Μας πήραν χαμπάρι και οι κινέζοι!!! Τέτοια ξεφτίλα ... (Καρτούν video)

Σάλο έχει προκαλέσει στο ίντερνετ ένα μονόλεπτο βίντεο κινεζικής προέλευσης το οποίο χρησιμοποιώντας καρτούν παρουσιάζει την ιστορία των Γιώργου Παπανδρέου - Αντώνη Σαμαρά από τα φοιτητικά τους χρόνια μέχρι σήμερα που είναι αντίπαλοι.
Το βίντεο ξεκινά δείχνοντάς τους ως φοιτητές να διαβάζουν, να παίζουν κιθάρα, να τρώνε πίτσα και να καπνίζουν σαν δύο καλοί φίλοι.
Ξαφνικά όμως το πλάνο κάνει zoom στα πρόσωπά τους που ο καθένας κρατώντας από μια ασπίδα που αναγράφει το όνομα των κομμάτων τους και κρατώντας ξίφη πολεμούν μεταξύ τους, με φόντο την ελληνική σημαία.
Στην συνέχεια τους δείχνει να συζητούν και να τσακώνονται για την επιλογή του πρωθυπουργού της μεταβατικής κυβέρνησης, τον οποίο και το βίντεο παρομοιάζει με κούκλα που θα κάνει ότι της λένε.
Τέλος δεν θα μπορούσαν να μείνουν ασχολίαστα και τα όσα συμβαίνουν στην Ιταλία…
Ο Παπανδρέου με έναν σάκο στον ώμο που έχει την ελληνική σημαία και μια κιθάρα περιμένει ταξί για να την «κάνει».
Ενώ περιμένει συναντά τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι που και εκείνος έχει στον ώμο ένα σάκο που φέρει την ιταλική σημαία.
Δείτε το βίντεο..
πηγή: star
Περισσότερα εδώ ... »