ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΣΕΡΒΙΩΝ - ΒΕΛΒΕΝΤΟΥ - ΚΑΜΒΟΥΝΙΩΝ - ΛΙΒΑΔΕΡΟΥ

Παρακολουθώντας τα όσα συμβαίνουν στην περιοχή μας και αφορούν το νέο «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΙΚΟ» δήμο με καταλαμβάνουν συναισθήματα φόβου, αγωνίας, άγχους, απελπισίας, εκνευρισμού, δυσπιστίας, οργής και αβεβαιότητας.

Η δημιουργία του νέου δήμου ξεκίνησε με πολλές αντιδράσεις από όλους τους υπό συγχώνευση δήμους Βελβεντού, Καμβουνίων και της κοινότητας Λιβαδερού.

Ο καθένας για τους δικούς του λόγους προβάλει επιχειρήματα για να παραμείνει αυτόνομος (Νελβεντό) ή ακόμα και να υπάρξει ένας άλλος χωροταξικός σχεδιασμός (Καμβούνια-Λιβαδερό), ο οποίος θα εξυπηρετεί καλύτερα τις ανάγκες της κάθε τοπικής κοινωνίας.

Έτσι το Βελβεντό ζητά να παραμείνει αυτόνομος δήμος, Τα Καμβούνια και το Λιβαδερό ζητούν να ενωθούν και να δημιουργήσουν έναν Καλλικρατικό ορεινό δήμο.

Κατανοώ απόλυτα τα δίκια τους και το αίτημά τους και τους λόγους που επικαλούναι.

Όμως τα χρονικά όρια για να πετύχουν το στόχο τους στενεύουν. Διαμορφώνεται μια νέα πραγματικότητα την οποία οφείλουν και πρέπει να αντικρίσουν κατάμουτρα.

Ήδη με την ανακοίνωση του νομοσχεδίου και τη διπλή ονομασία «Βελβεντού – Σερβίων» δημιουργήθηκε ένα ακόμα πρόβλημα.

Ξεκίνησε, έτσι, μια ακόμα διαμαρτυρία, από το δήμο Σερβίων αυτή τη φορά, ο οποίος ζητά μία και μοναδική ονομασία και αυτή να είναι «Δήμος Σερβίων».

Αντιδράσεις και φωνές για το όνομα υπάρχουν και στο δήμο Καμβουνίων και στην κοινότητα Λιβαδερού, αλλά με άλλο αίτημα. Ζητούν ονομασία που να καλύπτει όλη την περιοχή.

Δυστυχώς η έλλειψη διαβούλευσης μεταξύ των υπό συνένωση δήμων, καθώς και η έλλειψη διαβούλευσης με τις τοπικές κοινωνίες, μας βρίσκει χωρίς ενιαία πρόταση.

Όλα τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν, άλλα με ευθύνη του υπουργείου και άλλα με ευθύνη των τοπικών αυτοδιοικητικών, αναστάτωσαν και διαίρεσαν την τοπική κοινωνία σε επικίνδυνο βαθμό και πολύ φοβούμαι ότι θα σημαδέψουν ανεξίτηλα και το μέλλον της περιοχής.

Καλή και θεμιτή η κάθε διεκδίκηση, αλλά όταν αυτή αποτύχει πρέπει να υπάρχει και η ΑΛΛΗ ΛΥΣΗ. Δεν επιτρέπεται να συμπαρασύρουν οι θεμιτές ή μη διεκδικήσεις, ολόκληρη την περιοχή σε έναν κατήφορο χωρίς επιστροφή.

Έχουν το ΧΡΕΟΣ οι αυτοδιοικητικοί παράγοντες, όχι μόνο στην τοπική τους κοινωνία, αλλά απέναντι στην κοινωνία ολόκληρης της περιοχής. Ας ανοίξουν τουλάχιστον ένα διάλογο για ένα όνομα που να μην θεωρούνται κάποιοι παρείσακτοι στο νέο Καλλικρατικό δήμο. Πρέπει να απορρίψουμε τη διπλή ονομασία Βελβεντού – Σερβίων και να βρεθεί ονομασία αποδεκτή από όλους.

Το αίτημα των Σερβίων για «Δήμος Σερβίων» μπορεί να μπει στο διάλογο. Τα Σέρβια πράγματι αποτελούν διοικητικό και οικονομικό κέντρο της περιοχής. Όμως η ταύτιση του ονόματος της έδρας με το όνομα του δήμου δεν είναι απαραίτητη. Το όνομα του νέου δήμου πρέπει να εκφράζει κάτι το γενικότερο. Ο νομός Λακωνίας δεν λέγεται Σπάρτη, ο νομός Αττικής δεν λέγεται Αθηνών! Ο δήμος Εορδαίας δε λέγεται Πτολεμαΐδα, ούτε ο δήμος Βοΐου λέγεται Νεάπολης ή Σιάτιστας.

Μια ιστορική ή μια γεωγραφική ονομασία θα μπορούσε να λύσει το πρόβλημα.

Ως ιστορική ονομασία θα μπορούσε να ονομαστεί «Δήμος Ελιμιώτιδας».

Η περιοχή ιστορικά ανήκε στο βασίλειο της Ελιμειώτιδας, η δε πρωτεύουσα Ελίμεια κατά τον Στράβωνα βρισκόταν νότια του Αλιάκμονα ως προπύργιο κατά των Θεσσαλών και των Ηπειρωτών.

Ως γεωγραφική ονομασία θα μπορούσε να ονομαστεί «Δήμος Αλιάκμονος».

Ο ποταμός Αλιάκμονας διαρρέει ολόκληρη την περιοχή από την Ελάτη μέχρι το Βελβεντό και αποτελεί πηγή ζωής και σημείο αναφοράς για την περιοχή.

Ας βρούμε επιτέλους, πριν και γιαυτό είναι αργά, ένα κοινά αποδεκτό όνομα για να αρχίσουμε να ξεπερνάμε τις διαφορές και τις αντιδικίες για το καλό του τόπου.