Οι πολιτικοί και η πολιτική τους είναι οι ηθικοί αυτουργοί!
Σοκ προκάλεσε η δολοφονία ενός 77χρονου φαρμακοποιού στο Σύνταγμα!
Το ίδιο σοκ δέχτηκε και η κοινωνία της Κοζάνης, της Βέροιας, της Θεσσαλονίκης, όπως και πολλές άλλες κοινωνίες, πριν λίγο καιρό!
Οι περισσότεροι από εμάς σοκάρονται, αλλά γρήγορα ξεχνούμε. Ξεχνούμε γιατί δεν έχουμε αντιληφθεί ότι ο πόλεμος δεν τελείωσε. Ξεχνούμε ότι μπορεί ο καθένας από εμάς ίσως βρεθούμε στην ίδια δύσκολη θέση όταν θα έρθει η τράπεζα να κατασχέσει το σπίτι μας, όταν δεν θα έχουμε τη δυνατότητα να φροντίζουμε τα παιδιά μας, όταν θα βρεθούμε άνεργοι, όταν, όταν, όταν ... Δολοφονία δεν είναι μόνο η φυσική εξόντωση!
Σοκαριζόμαστε όταν μαθαίνουμε ότι ο διπλανός μας αυτοκτόνησε, γιατί δεν ήθελε να αφήσει χρέος στα παιδιά του!
Σοκαριζόμαστε με τους ανθρώπους που πάνε στα συσσίτια και καθημερινά πληθαίνουν!
Σοκαριζόμαστε με τις εικόνες των ανέργων στις ουρές για ένα επίδομα των 300 ευρώ!
Σοκαριζόμαστε όταν βλέπουμε μια φωτογραφία του άστεγου, που κοιμάται στο παγκάκι!
Σοκαριζόμαστε όταν μαθαίνουμε ότι ένα παιδί λιποθύμησε στο σχολείο λόγω ασιτίας!
Όμως τα σοκ μας έχουν μικρή διάρκεια, εύκολα ξεχνούμε. Εξ άλλου εμείς τώρα είμαστε ευρωπαίοι και πρέπει να είμαστε ψυχροί. Οι πέντε, δέκα, εκατό ή χίλιες αυτοκτονίες, στα πλαίσια των θυσιών για τη σωτηρία της χώρας, είναι μέσα στο πρόγραμμα.
Κάθε πόλεμος έχει και θύματα, μόνο που πάντα τα θύματα είναι από την πλευρά του λαού και όχι των κυβερνώντων. Αυτοί με περίσσιο θράσος δηλώνουν ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο, αλλά δεν μας λένε εναντίον ποιου. Δεν είναι τόσο ανόητοι να μας πουν ότι κήρυξαν τον πόλεμο εναντίον της κοινωνίας, εναντίον του ελληνικού λαού.
Εμείς όμως πότε θα το καταλάβουμε; Τι περιμένουμε; Να δούμε τους βαρβάρους έξω από τα τείχη της πόλης; Μα οι βάρβαροι ήρθαν!
Δεν λέω να πάρουμε τα όπλα, έχουμε όπλο την ψήφος μας, έχουμε τις εκλογές μπροστά και η επιλογή είναι δική μας.
Ή θα τους στείλουμε στα σπίτια τους, ή θα αποδεχτούμε τη μοίρα μας!
Δεν είμαι αιθεροβάμων! Ξέρω ότι σε περιόδους εξαθλίωσης η κοινωνία γίνεται πιο συντηρητική ή πιο ριζοσπαστική.
Η απαισιοδοξία μου είναι τόση όση και η αισιοδοξία μου, γιαυτό με τίποτε δεν θα εκπλαγώ.
Δεν θα ήθελα να πιστέψω ότι η κοινωνία πάλι θα συσπειρωθεί γύρω από αυτούς που μας οδήγησαν ως εδώ, δεν θα ήθελα να πιστέψω ότι για τις ανασφάλειες που μας δημιούργησαν θα επιλέξει αυτούς ως σωτήρες.
Δυστυχώς όμως ...
Η ανασφάλεια, η φτώχεια, η ανεργία, η απόγνωση οδηγεί την κοινωνία στην αγκαλιά αυτών που τη δημιούργησαν. Το γνωρίζουν καλά αυτό οι κυβερνώντες γιαυτό τη συντηρούν και τη μεγεθύνουν.
Ήδη βλέπω το «κλέφτες» να γίνεται «βουλευτή μου», το «λαμόγιο» να γίνεται «ελπίδα μου», το «πουλημένοι» να γίνεται «σωτήρα μου», το «φάσκελο» να γίνεται «αγκαλιά», το «μην πατήσει εδώ το πόδι του» να γίνεται «υποδοχή μετά Βαΐων και κλάδων».
Ήδη βλέπω σε πολλούς να ανέχονται τη λεηλασία, την κλεψιά, την κοροϊδία, το δούλεμα, ήδη επιστρέφει το ένστικτο του οπαδού, «αρκεί να μην νικήσουν οι άλλοι».
Όταν όμως η σφαίρα θα είναι για το δικό τους κεφάλι, τότε θα θυμηθούν ότι είμαστε σε πόλεμο, ότι κάποιοι μας δολοφονούν.
Θα αρκεί ότι η σφαίρα θα είναι από τους δικούς τους σωτήρες;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε εδώ τις προτάσεις, τις σκέψεις, τις ιδέες, τις απόψεις, τα προβλήματα για ότι σας ενδιαφέρει.