Τις διδακτικές ιστορίες με το γάιδαρο του Ναστραδίν Χότζα τις ξέρουν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας;

Ή μήπως πρέπει να τις διδαχτούν πρώτα οι δικοί μας πολιτικοί;

Μάλλον οι εταίροι μας δεν τις γνωρίζουν, δεν ξέρω και οι δικοί μας αν τις διδάχτηκαν ποτέ από τα σχολεία που πέρασαν!

Γιαυτό αν κάποιος από τους πολιτικούς μας τις γνωρίζει,  ας τις διηγηθεί στους ευρωπαίους εταίρους μας, αλλά και στους δικούς μας, τις ιστορίες αυτές του Ναστραδίν Χότζα, και μπορεί να καταλάβουν τι μας ζητάνε και τι κάνουν.

Όλη αυτή η πολιτική της εξόντωσης του λαού που εφάρμοσαν και θα συνεχίζουν να εφαρμόζουν σκοπεύοντας στην πλήρη εξαθλίωσή μας, μου θυμίζει τις αξέχαστες ιστορίες του μεγάλου εκείνου θυμόσοφου της Μικράς Ασίας, του κληρονόμου του Αισώπου, του πασίγνωστου Νασραδίν Χότζα.

Πρώτη ιστορία

Όταν ακούω σας παρέχουμε πολιτική στήριξη, αλλά όχι οικονομική, μου έρχεται στο μυαλό η ιστορία του Ναστραδίν Χότζα και του τοκογλύφου φίλου του.

Κάποτε ο Ναστραδίν Χότζα είχε ανάγκη από χρήματα και πήγε να ζητήσει δανεικά και λίγη προθεσμία για να τα επιστρέψει, από έναν τοκογλύφο φίλο του.

Ο φίλος του Ναστραδίν Χότζα αφού τον άκουσε με περισπούδαστο ύφος του λέει:

«Χρήματα δεν μπορώ να σου δώσω, αλλά επειδή είσαι φίλος μου, προθεσμία σου δίνω όσο θέλεις».

Δεύτερη ιστορία

Όταν ακούω ότι τα μέτρα αυτά δεν φτάνουν και χρειάζονται σκληρότερα ακόμα μέτρα, θυμάμαι την  ιστορία του Ναστραδίν Χότζα και του γαϊδάρου του.

Ο Ναστραδίν Χότζα είχε ένα γάιδαρο που τον βοηθούσε στις καθημερινές του δουλειές.

Κάποτε, λοιπόν ο Νασραδίν Χότζα, χρειάστηκε να προσφύγει στους φίλους του τοκογλύφους, να βάλει κάποιο χρέος, για να εξυπηρετήσει τις δουλειές του που είχαν κάποια προβλήματα.

Επειδή όμως οι τόκοι ήταν απλησίαστοι και δεν μπορούσε να τους εξοφλήσει, οι δανειστές του τον συμβούλεψαν για να κάνει οικονομία να ελαττώσει την τροφή που έδινε στον γάιδαρό του.

Μάλιστα του πρότειναν αυτό να γίνετε σιγά σιγά για να συνηθίσει ο γάιδαρος και να μην αντιδράσει συνεχίζοντας να δουλεύει όχι πια για τον Νασραδίν Χότζα, αλλά για τους δανειστές του, που ζητούσαν με απληστία ότι είχε και δεν είχε.
Αποφάσισε, λοιπόν ο Ναστραδίν Χότζα, να βάλει το γάιδαρο σε αυστηρή περικοπή του σανού.

Άρχισε έτσι, να του μειώνει την καθημερινή ποσότητα του σανού που του έδινε, τόσο ώστε σ’ ένα μήνα να σταματήσει τελείως να του δίνει τροφή.

Ο Ναστραδίν Χότζα λοιπόν άρχισε σιγά σιγά να ελαττώνει τον σανό που έδινε στον δυστυχή τον γάιδαρο, εξοικονομώντας λίγο περισσότερο σανό και χρήματα.

Βέβαια, με τον σανό που εξοικονομούσε δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει το χρέος, γιατί αυτό γίνονταν όλο και πιο ασύλληπτο ξεπερνώντας, παρά τις μεγάλες οικονομίες του Ναστραδίν Χότζα και του γάιδαρου του, κάθε όριο δυνατότητας να εξοφληθεί κάποτε.

Άλλωστε αυτό ήθελαν οι τοκογλύφοι δανειστές του.

Μια μέρα όμως και ενώ ο Ναστραδίν Χότζα άρχισε να καμαρώνει ότι κατάφερνε να εξοικονομεί όλο και περίσσότερο σανό παρατήρησε ότι ο γάιδαρος είχε αδυνατήσει πάρα πολύ, αλλά δεν έδωσε σημασία. Συνέχισε την περικοπή του σανού και την εντατική εκμετάλλευσή του! 

Παρόλο που ο γάιδαρος είχε αδυνατίσει, είχε γίνει σκελετός συνέχιζε ο καημένος έστω και με πολύ ζόρι να σηκώνει τα βάρη που του έβαζαν.

Ένα πρωινό, προς το τέλος του μήνα, όταν πήγε να τον πάρει για κάποια δουλειά, έκπληκτος αντίκρισε το ζώο να κείτεται νεκρό, καθώς είχε πεθάνει πλέον από ασιτία.

Και τότε ο Ναστραδίν Χότζας, με παράπονο, είπε:

«Για δες ατυχία, τώρα που ο γάιδαρος έμαθε να μην τρώει, ψόφησε».

Έτσι τώρα ούτε γάιδαρο είχε, αλλά και ούτε τους φίλους του τοκογλύφους μπορούσε να ξεχρεώσει!

Στην περίπτωσή μας, ο γάιδαρος είμαστε εμείς οι πολίτες που λίγο απέχουμε από το να παραδώσουμε το πνεύμα. Και αν συνεχίσουν με τα μέτρα λιτότητας και όπως φαίνεται θα συνεχίσουν, στο τέλος δεν θα αποφύγουμε το μοιραίο.

Το παρακάτω κείμενο του Ν. Χειλαδάκη από το οποίο πήρα την αφορμή για τις ιστορίες δίνει μια οπτική της δεύτερης ιστορίας σε συνάρτηση με τις επικείμενες εκλογές και την ψήφο μας.

Καθώς πλησιάζουμε στις εκλογές, που πολύ θα ήθελαν να τις αποφύγουν οι ιθύνοντες της Τρόικας, διαφαίνεται πλέον πως εκείνο που θα θέσουν σαν το μεγαλύτερο επιχείρημα για να στηριχτούν τα ίδια τα κόμματα που κατέστρεψαν και πρόδωσαν την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό, θα είναι ο φόβος της δραχμής και της ολοκληρωτικής καταστροφής.

Ήδη έχουν αρχίσει να βαράνε οι «καμπάνες» και οι «σειρήνες» των υποτιθέμενων συνεπειών, αν δεν στηρίξουμε τους ίδιους που μας έφεραν στο σημείο να ξεπουληθούν τα πάντα, τονίζοντας σε κάθε

ευκαιρία πως αν δεν μας ψηφήσετε, τότε δεν θα έχετε μισθούς, νοσοκομεία, σχολειά, στρατό, ακόμα και κράτος και ελληνικό έθνος.

Χωρίς καμία αιδώ και ενώ θα έπρεπε να κάθονται όλοι αυτοί στο ειδώλιο του κατηγορούμενου για εγκλήματα έσχατης προδοσίας, εμφανίζονται στα πουλημένα ΜΜΕ κραδαίνοντας απειλητικά το δάχτυλο προς ένα προδομένο λαό, απειλώντας με θεούς και δαίμονες αν και πάλι δεν σκύψει το κεφάλι και δεν τους παραδώσει για άλλη μια φορά τα ηνία της εξουσίας και της πλήρης εξόντωσης του.

Το δίδαγμα από όλη αυτή την ιστορία που κατ' αρχή μας προκαλεί θυμηδία, δυστυχώς είναι τραγικό, καθώς είναι εύλογες οι παρομοιώσεις.

Αλλά το ζήτημα είναι πολύ πιο σοβαρό και μακάρι αυτοί που μας οδήγησαν σε αυτό τον όλεθρο, να ήταν σαν τον Νασραντίν Χότζα. Τουλάχιστον αυτός είχε κάποιο φιλότιμο.

Για μας όμως το δίδαγμα είναι το αμείλικτο ερώτημα : Μήπως είμαστε πραγματικά ο γάιδαρος που πρόκειται να πεθάνει για να εξοικονομήσουν οι τοκογλύφοι μας περισσότερα χρήματα ;

Αλλά φτάνει ως εδώ! Αν πραγματικά θέλουμε να σωθούμε θα πρέπει να πάψουμε να είμαστε γάιδαροι και να τρώμε το «κουτόχορτο» αυτών που προδώσαν την πατρίδα μας, αυτών πού ετοιμάζουν να τα ξεπουλήσουν όλα.

Καιρός να τους δείξουμε δεν περνάει η «πολιτική του φόβου» και ότι πέρασε η «εποχή των γαιδάρων και των προβάτων», μια εποχή που την πληρώσαμε πολύ ακριβά και που θα μείνει σαν η πιο ζοφερή στην σύγχρονη ιστορία μας.

Μια πολιτική που μας οδηγεί όλο και πιο πολύ στην εξορία. Όχι, θα μείνουμε εδώ, δεν θα φύγουμε νέοι μετανάστες όπως επιδιώκουν όλοι αυτοί.

Πρέπει να μείνουμε εδώ και να ζητήσουμε λόγο από όλους αυτούς που μας πρόδωσαν.