"μια σειρά από περιοχές προνοιακού χαρακτήρα του κοινωνικού κράτους, του οποίου έχει πλέον κηρυχθεί το τέλος, εναποτίθενται πια στη φιλανθρωπία των ισχυρών και τον εθελοντισμό των αδυνάτων"
Οι επίσημες προβλέψεις της ΕΕ για την ανεργία την Ελλάδα το 2011 βλέπουν εκτίναξη στο 15% περίπου, ενώ αναλυτές και συνδικάτα την υπολογίζουν πολύ παραπάνω. Την ίδια ώρα η επιδείνωση των συνθηκών εργασίας και η πίεση για μείωση του εργασιακού κόστους σε ολόκληρη την Ευρώπη εξαιτίας της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη που καθιστά μία μία τις χώρες υποψήφιες για το μηχανισμό στήριξης, απειλούν με γενίκευση της αύξησης των ποσοστών της ανεργίας στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Αυτή την ώρα λοιπόν που οι ζωές εκατομμύρίων ελλήνων κι ευρωπαίων πολιτών ανατρέπονται από τα σκληρότερα μέτρα της χειρότερης συστημικής κρίσης και οδηγούνται στην εξαθλίωση και τη φτώχεια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έκρινε ότι αρμόζει για να εμβαθύνουν στην ιδέα και την πρακτική του εθελοντισμού.
Το 2011 λοιπόν έχει επισήμως ανακηρυχθεί σε έτος Εθελοντισμού!
Βέβαια, οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι έχουν αρχίσει να εμπεδώνουν το γεγονός πώς ό,τι κάνουν απο δω και στο εξής θα κινείται περίπου σε εθελοντικά επίπεδα, με τους μισθούς να πέφτουν κατακόρυφα και τα εργασιακά δικαιώματα που αποκτήθηκαν μέσα σε μια εκατοταεντία και πλέον, να έχουν εξανεμιστεί σε διάστημα λίγων μηνών. Στα αυτιά των εργοδοτών η πλήρης και μόνιμη θέση εργασίας ηχεί σαν βρισιά, σαν αμαρτία γι’ αυτό η κυβέρνηση έσπευσε να τους συντρέξει με νομοθετικές ακτεδαφίσεις των ασφαλιστικών κι εργασιακών δικαιωμάτων. Οι εργοδότες πλέον προστατεύονται από το νόμο.
Τι μένει στους εργαζόμενους; Να καθαγιαστούν στην κολυμπήθρα του εθελοντισμού και της κοινωνίας των πολιτών που μέρχι σήμερα στηρίχθηκε από τον εσμό των ΜΚΟ.
Δυστυχώς δεν είναι αστείο. Πέρα από το γεγονός ότι μια σειρά από περιοχές προνοιακού χαρακτήρα του κοινωνικού κράτους του οποίου έχει πλέον κηρυχθεί το τέλος, εναποτίθενται πια στη φιλανθρωπία των ισχυρών και τον εθελοντισμό των αδυνάτων, κομμάτι της ίδιας της εργασίας μετατρέπεται επισήμως σε εθελοντικό.
Μπορεί να μην είναι το ισχυρότερο παράδειγμα είναι όμως ενδεικτικό: ο Γερουλάνος, αυτός ο πρωτοπόρος του Πολιτισμού (ή μήπως απλώς φίλος του πρωθυπουργού;) , αξίωνε το καλοκαίρι από τους αρχαιοφύλακες του ΥΠΠΟ να εργαστούν εθελοντικά κρατώντας ανοιχτούς τους αρχαιολογικούς χώρους για το αυγουστιάτικο φεγγάρι της 24ης Αυγούστου. Εν μέσω έντονων αντιδράσεων των εργαζομένων εκείνος εκθείαζε τα καλά του εθελοντισμού- ειδικά στον τουρισμό που παρουσιάζεται ως βαριά βιομηχανία της χώρας άρα οι εργαζόμενοι έχουν την ηθική υποχρέωση να τον στηρίξουν αυτή τη δύσκολη ώρα που η χώρα βάλλεται - τον οποίο εμφάνιζε ως τάση στην οποία αξίζει να ενδώσουμε κι από τότε έχει τεθεί και σημαιοφόρος.
Γιατί τα συσσίτια, θέλουν τον Γερουλάνο τους...
Από την άλλη, μήπως μέρος των εφημεριών των γιατρών στα νοσοκομεία δεν έχει γίνει με το ζόρι "εθελοντικό";
Μπορούμε να φανταστούμε λοιπόν τις δόσεις της προπαγάνδας που θα δεχτούμε το τρέχον έτος υπέρ της αξίας της εθελοντικής προσφοράς, της μεγάλης ιδέας που θεμελιώνεται πάνω στα συντρίμμια τις εργασίας...
Και για να το κάνουμε πιο λιανά, το πρόβλημα δεν είναι ο ίδιος ο εθελοντισμός, που μοιραία ως τάση θα ενισχυθεί στις γειτονιές και στις συνοικίες, όπου παρίσταται ανάγκη για βοήθεια σε αδύναμες κοινωνικές κατηγορίες - ας πούμε ότι μια τάση εθελοντισμού προερχόμενου από τα κάτω θα είναι αυτή - αλλά ο εξαναγκασμός σε "εθελοντισμό" και η φθηνή, με δήθεν ηθικό επίχρισμα, υποκατάσταση της εργασίας και ταυτόχρονα η απεμπόληση του κράτους εκπλήρωσης βασικών υποχρεώσεών του...
Από το Μαρικάκι στο ποντίκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε εδώ τις προτάσεις, τις σκέψεις, τις ιδέες, τις απόψεις, τα προβλήματα για ότι σας ενδιαφέρει.