Ιστορίες με ηθικό δίδαγμα: Η Σουζάνα και γεροματάκηδες!

Στο πνεύμα των ημερών "Μια διδακτική ιστορία από τις προφητείες της αποκαλύψεως".

Ο Δανιήλ ήταν ένας από τους τέσσερις μεγάλους προφήτες της παλαιάς Διαθήκης, έζησε στις αρχές του 6ου π.Χ. αιώνα υπό την προστασία τόσο του Ναβουχοδονόσορα όσο και του Δαρείου πατρός.

Κατά τις εβραϊκές γραφές (και στις στα ελληνικά μεταφρασμένες εκδοχές ακόμη πιο διανθισμένα) ο Δανιήλ στις Προφητείες της Αποκαλύψεως κεφάλαιο 13, μας παραδίδει και την παρακάτω διδακτική ιστορία:

Η ευσεβής Σουζάνα, σύζυγος του πλούσιου Ιωακείμ από τη Βαβυλώνα, αφού έδιωξε τις υπηρέτριές της έπαιρνε μόνη το λουτρό της, όταν δύο ηλικιωμένοι σάτυροι παρακολουθούσαν κρυφά τη σκηνή.

Κατά την αναχώρησή της οι δύο πορνόγεροι την εκβίασαν ζητώντας της να συνευρεθεί μαζί τους, άλλως θα διέδιδαν ότι την είδαν να ερωτοτροπεί με άγνωστο νεαρό, ό,τι ατιμωτικότερο δηλαδή για την ενάρετη βιβλική μορφή.

Η έντιμη κοπέλα όταν συνελήφθη αρνήθηκε με κραυγές απόγνωσης κι η υπόθεση κατέληξε στα δικαστήρια όπου η “μοιχός” αντιμετώπισε τη βεβαία όπως φαινόταν, ποινή του λιθοβολισμού.

Τις συνοπτικές διαδικασίες όμως, διακόπτει έγκαιρα ένας νεαρός ονόματι Δανιήλ, ο οποίος και αξιώνει να διαχωριστούν οι δύο μάρτυρες κατηγορίας σε κατά μόνας καταθέσεις, ώστε να γίνει η πρώτη δικονομικώς άρτια αντεξέταση (cross examination) στην ιστορία.

Η μεγαλύτερη αντίφαση στην οποία έπεσαν οι δύο συκοφάντες ήταν ότι το “παράνομο ζευγάρι” εθεάθη κάτω από μια αειθαλή βελανιδιά κατά τον έναν, ενώ κατά τον άλλο στη σκιά του θάμνου ενός μαστιχόδενδρου, δυο δένδρα που ειδικά λόγω μεγέθους δεν μπορείς να τα μπερδέψεις.

Δεν άργησε να αποκαλυφθεί η αλήθεια, οπότε και οι επίορκοι καταδικάσθηκαν σε θάνατο ενώ η αρετή της Σουζάνας θριάμβευσε.

Δεν είναι απαραίτητο να προκύπτει καλά και σώνει ένα ηθικό δίδαγμα, ειδικά όταν τόσο φυσικά, από τα ρέοντα γεγονότα προκύπτουν οι διαπιστώσεις.

Είναι βέβαιον ότι μπορούμε να μιλάμε ξανά και ξανά για το εξάντληση όλων των δυνατοτήτων που δίδονται στη Δικαιοσύνη πριν η τυφλή θεά καταλήξει σε κάποια βιαστική κρίση, για την εμπιστοσύνη που θα πρέπει να δείχνουμε στα νεαρά μυαλά όπως του Δανιήλ, και πάει λέγοντας.

Ο θρύλος μιλάει μόνος του, κι ως φαίνεται αγαπήθηκε πολύ από τις γενεές των χριστιανών, αφού μέχρι σήμερα συνεχίζει να χαρακτηρίζει τη διέξοδο που πάντα βρίσκεται αν ζητηθεί επίμονα ώστε να επικρατήσει η Αλήθεια της Κακότητας.

Μία από τις σχετικά πιο πρόσφατες προσεγγίσεις στο θέμα ήταν του Francesco Hayez το 1850. Με το έργο του Susanna at her bath, φτάνει σε άλλη ερμηνεία.

Παραλείπει τους γεροσάτυρους και απευθύνει προς τους θεατές το ευθύ βλέμα της απροστάτευτης Σουζάνας, σαν να ήμασταν εμείς που ψάχνουμε ευκαιρίες να εκμεταλλευτούμε καταστάσεις χωρίς νόμιμα πάντα μέσα...

Ή μήπως δεν το κάνουμε...;

xartografos