Γράμμα αναγνώστη. Εμπειρία από τον αποκλεισμό στην Εγνατία οδό!

Χριστούγεννα!

Ο κόσμος αφήνει τις πόλεις και φεύγει για το χωριό.
Ο καιρός θυμήθηκε ότι είναι χειμώνας και αποφάσισε να δείξει τα άσπρα δόντια του!
Η κρατική (ποια κρατική δηλαδή!) μηχανή ανίκανη να αντιμετωπίσει την επίθεση του χιονιά!
Εκατοντάδες κόσμου βρίσκονται αποκλεισμένοι στη μέση του πουθενά!
Σε δυο μέρες γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα! Θα φτάσουμε στο σπίτι ή θα γιορτάσουμε την έλευση
του Θεανθρώπου στο δρόμο;
Η νύχτα άγρια, χειμωνιάτικη.
Το χιόνι πέφτει αδιάκοπα.
Ο άνεμος λυσσομανά, μαζί του κουβαλά το χιόνι από τα διπλανά χωράφια.
Τα ανεμοσούρια σκεπάζουν αυτοκίνητα, λεωφορεία, νταλίκες!
Στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου μαζεμένη με τα δυο μικρά παιδιά μας αγκαλιά η γυναίκα μου.
Ο ύπνος νίκησε το φόβο.
Οι διαφημίσεις στο ραδιόφωνο παίζουν τα τρίγωνα κάλαντα, το μικρό τυμπανιστή, ...
Κάποιος χτυπάει το θαμπό τζάμι του αυτοκινήτου, είναι ο οδηγός του διπλανού αυτοκινήτου που ανησύχησε γιατί έσβησε η μηχανή του αυτοκινήτου μας.
Ρωτάει αν είμαστε καλά, αν θέλουμε κάποια βοήθεια.
Ο Αηβασίλης μέσα στο χιονιά! Μας αφήνει ένα μικρό μπουκαλάκι νερό.
Η νύχτα παγωμένη, το σκοτάδι πηχτό.
Ο ύπνος έρχεται φευγαλέα.
Το όνειρο χριστουγεννιάτικο, μόνο που μένει μισό …
Όπως ο Χριστός μέσα στη φάτνη την παγωμένη εκείνη νύχτα.
Θα έρθουν οι τρεις μάγοι να μας φέρουν τα δώρα;
Ακούγεται βαρύς θόρυβος. Είναι το εκχιονιστικό. Άρα υπάρχει ελπίδα, υπάρχει ζωή γύρω μας.
Η αυγή αχνοφέγγει, ξημερώνει μια καινούργια μέρα.
Η ελπίδα ξαναγεννιέται.
Τελικά θα κάνω Χριστούγεννα στο χωριό μου;