Σόφια, Πίστη, Αγάπη, Ελπίδα. Οσο υπάρχουν ακόμα ανθρώποι που νοιώθουν αυτές τις λέξεις!

Με τις γιορτές δεν τα πάω καλά. Δεν θυμάμαι. Δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία εκτός κι αν γιορτάζει κάποιος από την οικογένεια. Στη σημερινή γιορτή όμως στεκόμουν πάντα. Εκτός από τη γιορτή της μητέρας μου - Σοφία - Χρόνια πολλά Ηρωα του σπιτιού!!

Είναι εκείνος ο συνδυασμός 4 λέξεων που δεν μπορώ παρά να υποκλιθώ μπροστά τους.

Σόφια, Πίστη, Αγάπη, Ελπίδα.

Σε μια εποχή Ανοησίας, Απιστίας, Μίσους και Απελπισίας φαντάζουν λέξεις ξεχασμένες σαν να είναι μέρος μιας αρχαίας γλώσσας που λίγοι μιλούν πια.

Ομως υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι που σκέφτονται, που πιστεύουν, που αγαπούν, που ελπίζουν. Ομως δεν τους προωθούν τα κανάλια. Δεν γίνονται πρωτοσέλιδο. Δεν εϊναι πρώτυπα.

Λειτουργούν αθόρυβα παλεύοντας ανάμεσα στα θηρία της ισοπέδωσης.

Στη βιομηχανία του εκφοβισμού, της υποταγής, της απόγνωσης κάθε εικόνα, κάθε είδηση είναι καλά μελετημένη να αφήνει έξω αυτές τις τέσσερις λέξεις.

Πόσες εκπομπές είδατε αφιερωμένες σε γεγονότα που θα έδιναν ελπίδα. Σε εικόνες που θα έδειχναν ανθρώπους να κάνουν κάτι όμορφο. Τίποτα.

Κι εμείς που προσπαθούμε να πολεμήσουμε με το λόγο μας, με τα γραπτά μας, με τις πράξεις μας αυτή τη σαπίλα, κι εμείς ακόμα κατευθυνόμαστε αναγκαστικά να απαντάμε σ΄αυτά που μας προωθούν. Λίγες γραμμές ίσως και καμμία αφιερωμένες στους αθόρυβους φύλακες των πολύτιμων λέξεων.

Η μητέρα μου και χιλιάδες άλλες μάνες θα ήταν ιδανικά ντοκυμαντέρ για μια άλλη όψη του κόσμου.

Ανθρωποι που αφιερώνουν τη ζωή τους να βοηθούν τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη που στέκονται κοντά σε όλους εκείνους που οι άλλοι ξέχασαν, αφιλοκερδώς θυσιάζοντας τις μέρες τους θα έπρεπε να είναι πρωτοσέλιδα.

Απλοί καθημερινοί άνθρωποι με καθαρό βλέμμα και μεγάλη ψυχή θα έπρεπε να είναι μοντέλα μίμησης.

Ομως όλοι αυτοί πρέπει να μην φαίνονται. Είναι σκεπασμένοι από φανταχτερές ηλίθιες εικόνες και παχιά κούφια λόγια.

ΣΟΦΙΑ, ΑΓΑΠΗ, ΠΙΣΤΗ, ΕΛΠΙΔΑ.

Οσο υπάρχουν ακόμα ανθρώποι που νοιώθουν αυτές τις λέξεις, όσο υπάρχουν άνθρωποι που αγωνίζονται να τις κάνουν συμμέτοχες στη ζωή τους.

Θα υπάρχουν περιθώρια.

Ισως να μην γίνουν κόμμα, μπορεί να μην ηγηθούν μιας επανάστασης, μπορεί να μοιάζουν ουτοπίες μέσα στις αγριεμένες μάζες, αλλά θα υπάρχουν για όσους από εμάς τις έχουμε ανάγκη για να προχωράμε στην επόμενη μέρα με σκοπό. Με νόημα.

Θα υπάρχουν για εμάς και θα μας βοηθάνε να γεννιόμαστε, να μεγαλώνουμε, να συναντιόμαστε και να σφίγγουμε τα χέρια μας.

ΠΗΓΗ: ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑΣ