Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009

Φθινόπωρο στο Δέλινο

Αναρτήθηκε από Delino στις 11:42 μ.μ.
Ετικέτες

2 σχόλια:

  1. MARIA1 Νοεμβρίου 2009 στις 1:23 π.μ.

    Θέλω να συγχαρώ την Επιτροπή Αγώνα για την επιστολή που έστειλε πρόσφατα προς το Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας & Κλιματικής Αλλαγής καθώς επίσης και για την προσπάθεια που καταβάλει με τους αγώνες και το έργο της για να προστατεύσει τα συμφέροντα του Τόπου μας.
    Επιπλέον όμως, θέλω να εκφράσω τη λύπη που νιώθω για τις διαστάσεις και τις εξελίξεις που έχει πάρει το θέμα του λιγνιτωρυχείου και ιδιαίτερα για το πόσο έχουμε αντιληφθεί εμείς οι ίδιοι οι Τριγωνικιώτες τι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Από διάφορες συζητήσεις που ακολούθησαν γι αυτό το ζήτημα από πέρυσι το Δεκέμβρη και έτυχε να είμαι παρούσα, μπορώ να καταλήξω στο συμπέρασμα πως ελαφρά τη καρδία “λέμε μόνο για να λέμε” και γενικότερα πως επικρατεί ένα κλήμα αδιαφορίας. Άλλος γελάει, άλλος ρωτάει από περιέργεια, άλλος ακούει φοβούμενος να εκφράσει τη δική του άποψη, άλλος πιστεύει πως θα του αλλάξει το μέλλον η Μ.Ε.Τ.Ε. (παροχή κατοικίας στην Κοζάνη, επαγγελματική αποκατάσταση, κλπ) και δεν ξέρω εάν πραγματικά υπάρχουν και άλλοι λόγοι που μπορεί να μας έχουν οδηγήσει σε αυτήν την κατάσταση.
    Οι παππούδες μας έχυσαν το αίμα τους για να αφήσουν σε εμάς αυτό που έχουμε σήμερα. Εμείς ποια στάση θα πρέπει να κρατήσουμε και ποιοι θα πρέπει να είναι οι δικοί μας αγώνες; Μήπως να δώσουμε στη Μ.Ε.Τ.Ε. τη λύση “έτοιμη στο πιάτο”;
    Εάν εμείς δεν μπορούμε να προσφέρουμε κάτι επιπλέον σε αυτόν τον τόπο ή να αφήσουμε κάτι δικό μας, ας συνειδητοποιήσουμε όλοι μας τις επιπτώσεις που θα επιφέρει αυτό το ορυχείο στην περιοχή μας και ας σώσουμε τουλάχιστον αυτό που ήδη έχουμε.
    Αγαπητοί συγχωριανοί ας βγούμε από τον εφησυχασμό.
    Δεν πρόκειται για “τα συμφέροντα του γείτονα”, πρόκειται για “το ίδιο μας το σπίτι”!!!
    Δε μας τιμά να αφήσουμε την τύχη του τόπου μας στα συμφέροντα μιας εταιρίας!
    Δε μας συμφέρει να μένουμε θεατές!
    Ας σεβαστούμε τουλάχιστον τους γονείς μας και ότι άφησαν για εμάς, καθώς επίσης και όλους τους κατοίκους του χωριού μας και ας αγωνιστούμε όσο μπορούμε γι αυτούς ώστε να μη ζουν καταδικασμένοι σε ένα επικίνδυνο για την υγεία τους περιβάλλον.
    Ακόμη, ας μην ξεχνάμε πως ο τόπος μας ήταν ένας σημαντικός παράγοντας για να γίνει ο καθένας μας αυτό που είναι σήμερα. Όσο για εμάς που δε μένουμε πια στο χωριό, ας μην ξεχνάμε από πού είμαστε και από πού ξεκινήσαμε…
    Ας κάνει ότι μπορεί ο καθένας μας, πριν να είναι πολύ αργά για όλους μας…

    Στα πλαίσια αυτού του αγώνα, είναι διαθέσιμη η κάθε βοήθεια από τη μεριά μου που θα μπορούσε να φανεί χρήσιμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος1 Νοεμβρίου 2009 στις 8:04 μ.μ.

    Μαρία
    Αν έχουμε τέτοιους Τριγωνικιώτες είμαι σίγουρος ότι υπάρχει ελπίδα!
    Χρέος όλων μας είναι να ξυπνήσουν όσες περισσότερες συνειδήσεις μπορούν.
    Το σχόλιό σου πράγματι ξυπνά συνειδήσεις.
    Σαν Τριγωνικιώτης σ΄ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Γράψτε εδώ τις προτάσεις, τις σκέψεις, τις ιδέες, τις απόψεις, τα προβλήματα για ότι σας ενδιαφέρει.

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)